У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Навумава. Софія Фадзееўна Наву́мава[1] (23 мая 1924, Заазер’е Сенненскага раёна Віцебскай акругі (сучаснай Віцебскай вобласці Беларусі) — 12 сакавіка 2000) — вучоны ў галіне хіміі высокамалекулярных злучэнняў. Доктар хімічных навук (1974).
С. Ф. Навумава нарадзілася ў вёсцы Заазер’е Сенненскага раёна Віцебскай акругі (сучаснай Віцебскай вобласці Беларусі). У 1941 годзе скончыла школу ва Ульянавічах[2]. У час Вялікай Айчыннай вайны была падпольшчыцай і партызанскай сувязной[2]. У 1949 годзе скончыла Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (хімічны факультэт). Да 1953 года працавала інжынерам у Інстытуце энергетыкі АН БССР[2]. У 1953 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Кинетика ингибированной полимеризации метилметакрилата»[3]. З 1 лютага 1953 да 1989 года ў Інстытуце фізіка-арганічнай хіміі АН БССР[2] (у 1952—1967 і 1975—1986 гг. загадчык лабараторыі).
Памерла С. Ф. Навумава 12 сакавіка 2000 г.
С. Ф. Навумавай належаць навуковыя працы па сінтэзу і даследаванню ўласцівасцей палімерных святлоадчувальных матэрыялаў, антыстатычных матэрыялаў і антыстатычных лакаў для каляровых кінафотаматэрыялаў, негатыўных і пазітыўных электронарэзістаў і рэнтгенарэзістаў для мікраэлектронікі, распрацоўцы поліфункцыянальных манамерных і алігамерных стабілізатараў і інш. З’яўляецца аўтарам больш за 250 навуковых прац, каля 100 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходніцтвы СССР, ЗША, Францыі, Вялікабрытаніі, ФРГ, Італіі і Японіі[2].
Сярод апублікаванага: