Слабадска́я Украі́на — гістарычная вобласць на тэрыторыі сучасных Украіны (Харкаўская, часткі Данецкай, Луганскай і Сумскай абласцей) і Расійскай Федэрацыі (часткі Варонежскай, Курскай і Белгародскай абласцей).
З 2-й палавіны 16 ст. вобласць засялялася ўкраінскімі казакамі і сялянамі, што ўцякалі сюды з тэрыторыі Украіны, падуладнай Рэчы Паспалітай. Сяліліся слабодамі (адсюль назва). Казацкае насельніцтва стала называцца слабадскімі казакамі. Слабадскую Украіну з поўначы засялялі рускія служылыя людзі і збеглыя сяляне.
З пачатку 18 ст. ўрад рассяляў тут вялікія групы выхадцаў з турэцкіх уладанняў (малдаван, сербаў і іншых).
У 1765 на тэрыторыі Слабадской Украіны была ўтворана Слабодска-Украінская губерня, якая ў 1835 была перайменавана ў Харкаўскую губерню.