.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Серы́фас (грэч.: Σέριφος) — адзін з Кікладскіх астравоў на поўдні Эгейскага мора. Уваходзіць у склад Грэцыі. Агульная плошча - 75,2 км². Насельніцтва (2011 г.) - 1420 чал.
Востраў Серыфас знаходзіцца на захадзе Кікладскага архіпелага ў 110 км на паўднёвы ўсход ад Афінаў, сталіцы Грэцыі. Даўжыня з паўночнага ўсходу на паўднёвы захад — 12,96 км. Найбольшая шырыня — 10,5 км. Найвышэйшы пункт — 582 м.
Паўночная частка вострава складзена пераважна з граніту. Паўднёвая — асадкавымі горнымі пародамі. Тут сустракаюцца радовішчы гематыту, магнетыту, меднай руды, малахіту. У мінулым здабывалі золата, срэбра і іншыя мінералы. У нашы дні радовішчы спустошаны ў выніку доўгатэрміновай здабычы. На Серыфасе маецца 12 пляжаў.
Ужо ў антычнасці востраў Серыфас быў знакаміты радовішчамі гематыту, медзі і малахіту. Медныя і залатыя рудні на паўднёвым захадзе вострава былі вядомы мінойцам, фінікійцам і мікенцам. З 1 тысячагоддзі да н. э. важнай з’яўлялася здабыча жалеза і паўкаштоўных камянёў. На руднях ужывалі працу рабоў. Згодна старажытнагрэчаскім міфам, пасля выгнання з Аргаліды на Серыфасе жылі Даная і яе сын Персей.
У V ст. да н. э. востраў быў фактычна падпарадкаваны Афінамі. У 146 г. да н. э. Серыфас заваявалі рымляне. Аднак нават у складзе старажытнарымскай дзяржавы астравіцяне мелі пэўную аўтаномію. У сярэднявеччы ён належыў візантыйцам і венецыянцам. У 1537 г. быў далучаны да Асманскай імперыі. У 1830 г. — да Грэцыі.
У 1870 г. была ўзноўлена здабыча карысных выкапняў. Гэта выклікала эканамічны бум. Аднак цяжкія ўмовы працы прывялі да забастовак рабочых. У 1916 г. адбыліся сутычкі з паліцыяй, якія скончыліся чалавечымі ахвярамі. Забастоўшчыкі захапілі рудні і запыталі абароны з боку Францыі. У 1963 г. здабыча карысных выкапняў была спынена. Мясцовыя законы забараняюць вываз мінералаў з вострава.
Адміністрацыйна востраў Серыфас утварае адзіны муніцыпалітэт, у склад якога ўваходзяць 19 населеных пунктаў. Працуе порт са сталай паромнай пераправай. Аснова эканомікі — турызм. Наведвальнікаў прыцягваюць рэшткі антычнай спадчыны, пакінутыя рудні, адпачынак на моры. Мясцовыя жыхары славутыя сваёй адметнай кухняй — нутавым супам, сырам, салёнай ялавічынай і інш.