Сентыменталізм

Сентыменталізм (фр.: sentimentalisme, ад па-англійску: sentimental, па-французску: sentiment — пачуццё) — кірунак у еўрапейскай і амерыканскай літаратуры і мастацтве другой паловы XVIII — пачатку XIX ст.

Дамінантай чалавечай прыроды сентыментылізм абвясціў пачуццё, а не розум, што адрознівала яго ад класіцызму. Не парываючы з Асветніцтвам, сентыменталізм застаўся верным ідэалу нарматыўнай асобы, аднак умовай яе ажыццяўлення палагаў не разумнае пераўладкаванне свету, а вызваленне і ўдасканальванне натуральных пачуццяў. Герой асветніцкай літаратуры ў сентыменталізме болей індывідуалізаваны, яго ўнутраны свет узбагачаецца здольнасцю суперажываць, чуйна адгукацца на тое, што адбываецца вакол. Па паходжанню (ці па перакананнях) сентыменталісцкі герой — дэмакрат; багаты ўнутраны свет простага чалавека — адна з асноўных адкрыццяў і заваяванняў сентыменталізма.

Літаратура

• Конан У. М., Сабалеўскі А. В., Златоўскі Ю. Дз. Сентыменталі́зм // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 336—337. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.
• E. Schmidt, «Richardson, Rousseau und Goethe» (Іена, 1875).
• Gasmeyer, «Richardson’s Pamela, ihre Quellen und ihr Einfluss auf die englische Litteratur» (Лпц., 1891).
• P. Stapfer, «Laurence Sterne, sa personne et ses ouvrages» (П., 18 82).
• Joseph Texte, «Jean-Jacques Rousseau et les origines du cosmopolitisme littéraire» (П., 1895).
• L. Petit de Juleville, «Histoire de la langue et de la littérature française» (т. VI, выд. 48, 51, 54).

Гэты артыкул занадта кароткі. Калі ласка, дапоўніце яго яшчэ хоць бы некалькімі сказамі і прыбярыце гэта паведамленне. Калі артыкул застанецца недапісаным, ён можа быць выстаўлены да выдалення. Для ўказання на працяг працы над артыкулам выкарыстоўвайце шаблон \{\{subst:L\}\}.