Савелій Рыгоравіч Дрынь (1912-1944) — чырвонаармеец Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Савелій Дрынь нарадзіўся 28 снежня 1911 (10 студзеня 1912) года ў вёсцы Таўбозіна Мглінскага павета Чарнігаўскай губерні (цяпер — Унецкі раён Бранскай вобласці) у сям’і селяніна. Пасля заканчэння няпоўнай сярэдняй школы працаваў у народнай гаспадарцы. У верасні 1943 года Дрынь быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Да чэрвеня 1944 года чырвонаармеец Савелій Дрынь быў стралком 5-й стралковай роты 740-га стралковага палка 217-й стралковай дывізіі 48-й арміі 1-га Беларускага фронту. Вызначыўся падчас вызвалення Гомельскай вобласці Беларускай ССР[1].
25 чэрвеня 1944 года рота Дрыня ўдзельнічала ў баі за вызваленне вёскі Святое Возера Рагачоўскага раёна. Ёй удалося выбіць ворага з вёскі, але неўзабаве той распачаў контратаку пры падтрымцы самаходных артылерыйскіх установак «Фердынанд». Дрынь і камандзір роты Уткін з супрацьтанкавымі гранатамі кінуліся пад дзве з іх, цаной свайго жыцця падарваўшы іх. Астатнія «Фердынанды» былі вымушаныя павярнуць назад. Дзеянні Дрыня і Уткіна спрыялі паспяховаму адбіцці контратакі. За гэты бой яны абодва былі пасмяротна прадстаўлены да звання Герояў Савецкага Саюза. Дрынь быў першапачаткова пахаваны на могілках у вёсцы Колатаўка Рагачоўскага раёна, але ў 1957 годзе перапахаваны ў брацкай магіле у Парку Піянераў Рагачова[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 жніўня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» чырвонаармеец Савелій Дрынь пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама пасмяротна быў узнагароджаны ордэнам Леніна[1].
У гонар Дрыня ўстаноўлена стэла на Алеі Герояў ва Унечы[1].