У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Суркоў.
Пётр Мікалаевіч Суркоў (24.07.1915 — 12.01.1944) — савецкі афіцэр, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, намеснік камандзіра па палітчастцы 2-га батальёна 212-га гвардзейскага стралковага палка 75-й гвардзейскай стралковай дывізіі 30-га стралковага корпуса 60-й арміі Цэнтральнага фронту, гвардыі старшы лейтэнант, Герой Савецкага Саюза (1943 г.).
Нарадзіўся 24 ліпеня 1915 года ў вёсцы Ермакоўскае цяпер Краснаярскага края. Скончыў дзесяцігодку, працаваў настаўнікам у вёсцы Раз’езжае Краснаярскага краю. Прайшоў службу ў Чырвонай Арміі ў 1937-1940 гадах. З пачаткам вайны прызваны ў армію. Скончыў палкавую школу і курсы палітсаставу ў 1942 годзе, ваенна-палітычнае вучылішча ў 1943 годзе.
Гвардыі старшы лейтэнант Суркоў П. М. асабліва вызначыўся падчас фарсіравання Дняпра на поўначы ад Кіева, у баях пры захваце і ўтрыманні плацдарма ў раёне вёсак Глебаўка і Яснагародка (Вышгарадскі раён Кіеўскай вобласці) на правым беоазе Дняпра восенню 1943 года
На працягу верасня ўдзельнічае ў цяжкіх баях за ўтрыманне і пашырэнне плацдарма.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 17 кастрычніка 1943 года за паспяховае фарсіраванні ракі Дняпро паўночней Кіева, трывалае замацаванне плацдарма на заходнім беразе ракі Дняпро і праяўленыя пры гэтым мужнасць і геройства гвардыі старэйшаму лейтэнанту Суркову Пятру Мікалаевічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка».
Загінуў 12 студзеня 1944 года ў баях за вызваленне горада Калінкавічы Гомельскай вобласці. Пахаваны ў Калінкавічах на брацкіх могілках савецкіх воінаў і партызан.