У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Фядотаў.
Пётр Іванавіч Фядотаў (1922—1996) — камандзір кулямётнага ўзвода 58-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай Чарнігаўскай кавалерыйскай дывізіі, сфармаванай у снежні 1941 года ў горадзе Уфе, як 112-я Башкірская кавалерыйская дывізія, 7-га гвардзейскага кавалерыйскага корпуса 61-й арміі Цэнтральнага фронту, гвардыі лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944).
Нарадзіўся 22 лютага 1922 года на хутары Сінігінаўскі цяпер Шолахаўскага раёна Растоўскай вобласці.
У Чырвонай Арміі з мая 1941 года. У дзеючай арміі з 1943 года.
Вызначыўся пры фарсіраванні ракі Дняпро. У ноч на 27 верасня 1943 года ён у ліку першых пераправіўся на правы бераг ля вёскі Ніўкі Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі.
29 верасня 1943 года ў баі за вёску Галкі спусціўся з кулямётам на дно акопа. Варожы танк прайшоў над ім. Адкапаў кулямёт і адкрыў агонь па аўтаматчыкам, якія ішлі за танкам.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявога задання камандавання і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм гвардыі лейтэнанту Фядотаву Пятру Іванавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»[1].
З 1975 года ў запасе. Жыў у Маскве. Памёр 21 студзеня 1996 года. Пахаваны ў Маскве на Траякураўскіх могілках.