Просты лік — натуральны лік, які мае роўна 2 дзельнікі: самога сябе і 1. Лікі, што маюць больш за 2 дзельнікі, называюцца састаўнымі. Паводле асноўнай тэарэмы арыфметыкі, кожны лік, большы за 1, можна прадставіць у выглядзе здабытку простых лікаў, прытым толькі адным спосабам (не ўлічваючы перастаноўкі множнікаў).
Пачатак паслядоўнасці простых лікаў: 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97, 101, 103, 107, 109, 113…
Простых лікаў бесканечна многа (даказаў Эўклід: хай колькасць простых лікаў канечная, але тады ніводзін з іх не дзеліць іх здабытак, павялічаны на адзінку, а гэта супярэчнасць).
Леанард Ойлер паказаў, што сума лікаў, адваротных простым, разбягаецца.
Для кожнага натуральнага n ёсць просты лік p, не меншы за n і не большы за 2n (пастулат Бертрана).
У арыфметычнай прагрэсіі a, a + q, a + 2q, a + 3q,…, дзе a і q ўзаемна простыя, існуе бесканечна многа простых лікаў (тэарэма Дзірыхле).
Найбольшым вядомым зараз простым лікам з’яўляецца лік Мерсена M24036583, у яго дзесятковым запісе 7235733 лічбаў.
З мноства простых лікаў можна выдзеліць адвольна доўгую канечную паслядоўнасць простых лікаў, якая будзе адрэзкам арыфметычнай прагрэсіі. Гэта сцвярджэнне вядома пад назвай тэарэма Грына — Тао.
Асноўны артыкул: Тэарэма аб размеркаванні простых лікаў Для функцыі размеркавання простых лікаў π(x) (якую вызначаюць як колькасць простых лікаў, не большых за x) справядліва асімптатычная роўнасць:
lim
x → + ∞
π ( x )
x
/
ln x
= 1.
{\displaystyle \lim _{x\to +\infty }{\frac {\pi (x)}{x/\ln x}}=1.}
Гэта азначае, што колькасць простых лікаў, меншых за n, мае парадак
n
/
ln n
{\displaystyle n/\ln n}
.
Самы просты спосаб пабудовы спіса простых лікаў да пэўнага значэння — рэшата Эратасфена. Для праверкі, ці з’яўляецца пэўны лік простым, доўгі час на практыцы ўжываліся толькі імавернасныя алгарытмы (напрыклад, тэст Мілера-Рабіна). У 2002 годзе быў знойдзены дэтэрмінаваны алгарытм полінаміяльнай складанасці. Для больш вузкіх класаў лікаў існуюць адмысловыя тэсты на простасць (напрыклад, тэст Люка-Лемера для лікаў Мерсена).
Z
p
{\displaystyle \mathbb {Z} _{p}}
з’яўляецца полем тады і толькі тады, калі p — просты лік.
На практыцы простыя лікі ўжываюцца ў крыптасістэмах з адкрытым ключом, у генератарах псеўдавыпадковых паслядоўнасцей.
Асноўны артыкул: Простыя лікі Сафі Жэрмен Просты лік p называецца простым лікам Сафі Жэрмен[en], калі лік 2p + 1 таксама з’яўляецца простым. Гэтыя лікі прыцягнулі ўвагу, таму што Сафі Жэрмен (Sophie Germain, французская вучоная-матэматык, 1 красавіка 1776 — 27 чэрвеня 1831) даказала, што апошняя тэарэма Ферма выконваецца для такіх лікаў.
Першыя простыя лікі Сафі Жэрмен:
2, 3, 5, 11, 23, 29, 41, 53, 83, 89, 113, 131, 173, 179, 191, 233,… Паслядоўнасць p, 2p + 1, 2(2p + 1) + 1, … простых лікаў Сафі Жэрмен называецца ланцугом Канігана (Cunningham chain) першага парадку. Кожны элемент гэтай паслядоўнасці (акрамя першага і апошняга) з’яўляецца адначасова простым лікам Сафі Жэрмен і бяспечным простым (англ.: safe prime), гэта просты лік выгляду 2p + 1, дзе p таксама просты).