wd wp Пошук:

Палярная сістэма каардынат

Палярная сетка, на якой адкладзена некалькі вуглоў з пазнакамі ў градусах.

Палярная сістэма каардынат — двухмерная сістэма каардынат, у якой кожны пункт на плоскасці вызначаецца двума лікамі — палярным вуглом і палярным радыусам. Палярная сістэма каардынат асабліва карысная ў выпадках, калі адносіны паміж пунктамі прасцей адлюстраваць у выглядзе радыусаў і вуглоў; ў больш распаўсюджанай, дэкартавай або прамавугольнай сістэме каардынат, такія адносіны можна ўсталяваць толькі шляхам прымянення трыганаметрычных ураўненняў.

Палярная сістэма каардынат задаецца прамянём, які называюць нулявым або палярнай воссю. Пункт, з якога выходзіць гэты прамень, называецца пачаткам каардынат альбо полюсам. Любы пункт на плоскасці вызначаецца двума палярнымі каардынатамі: радыяльнай і вуглавой. Радыяльная каардыната (звычайна пазначаецца

r

{\displaystyle r}

\{\displaystyle r\}) адпавядае адлегласці ад пункта да пачатку каардынат. Вуглавая каардыната таксама называецца палярным вуглом або азімутам і пазначаецца

φ

{\displaystyle \varphi }

\{\displaystyle \varphi \}, роўная куце, на які трэба павярнуць супраць гадзінны стрэлкі палярную вось для таго, каб патрапіць у гэты пункт.[1]

Вызначаная такім чынам радыяльная каардыната можа прымаць значэнні ад нуля да бясконцасці, а вуглавая каардыната змяняецца ў межах ад 0° да 360°. Аднак, для зручнасці вобласць значэнняў палярнай каардынаты можна пашырыць за межы поўнага вугла, а таксама дазволіць ёй прымаць адмоўныя значэння, што адказвае павароту палярнай восі па гадзіннікавай стрэлцы.

Графічнае прадстаўленне

Пункт у палярнай сістэме каардынат.

Кожны пункт у палярнай сістэме каардынат можа быць вызначана двума палярнымі каардынатамі, што звычайна называюцца

r

{\displaystyle r}

\{\displaystyle r\} (радыяльная каардыната, вуглавая адлегласць, сустракаецца варыянт

ρ

{\displaystyle \rho }

\{\displaystyle \rho \}) і

φ

{\displaystyle \varphi }

\{\displaystyle \varphi \} (вуглавая каардыната, палярны вугал, азімут, пазіцыйны вугал, часам пішуць

θ

{\displaystyle \theta }

\{\displaystyle \theta \} альбо

t

{\displaystyle t}

\{\displaystyle t\}). Каардыната

r

{\displaystyle r}

\{\displaystyle r\} адпавядай адлегласці да полюса, а каардыната

φ

{\displaystyle \varphi }

\{\displaystyle \varphi \} роўная куце ў напрамку супраць гадзінны стрэлкі ад прамяня праз 0° (часам называецца палярнай воссю)[1].

Палярны радыус вызначаны для любога пункта плоскасці і прымае неадмоўныя значэння

r ⩾ 0

{\displaystyle r\geqslant 0}

\{\displaystyle r\geqslant 0\}. Палярны вугал

φ

{\displaystyle \varphi }

\{\displaystyle \varphi \} вызначаны для любога пункта плоскасці, за выключэннем полюса

O

{\displaystyle O}

\{\displaystyle O\}, і прымае значэння

− π < φ ⩽ π

{\displaystyle -\pi <\varphi \leqslant \pi }

\{\displaystyle -\pi <\varphi \leqslant \pi \}. Палярны вугал вымяраецца ў радыянах і адлічваецца ад палярнай восі:

Напрыклад, пункт з каардынатамі

( 3 ,

60

)

{\displaystyle (3,;60^{\circ })}

\{\displaystyle (3,\;60^\{\circ \})\} будзе выглядаць на графіку як пункт на промні, які ляжыць пад вуглом 60° да палярнай восі, на адлегласці 3 адзінкі ад полюса. Пункт з каардынатамі

( 3 ,

300

)

{\displaystyle (3,;-300^{\circ })}

\{\displaystyle (3,\;-300^\{\circ \})\} будзе намаляваная на тым жа месцы.

Камплексныя лікі

Прыклад камплекснага ліку z нанесенага на камплексную плоскасць.
Прыклад камплекснага ліку нанесенага на графік з выкарыстаннем формулы Эйлера.

Кожны камплексны лік можа быць прадстаўлены пунктам на камплекснай плоскасці, і, адпаведна, гэты пункт можа вызначацца ў дэкартавых каардынатах (прамавугольная альбо дэкартавая форма), або ў палярных каардынатах (палярная форма). Камплексны лік z можа быць запісаны ў прамавугольнай форме як:

z

x + i y

{\displaystyle z=x+iy,}

\{\displaystyle z=x+iy\,\} дзе i  — уяўная адзінка, ці ў палярнай:

z

r ⋅ ( cos ⁡ φ + i sin ⁡ φ )

{\displaystyle z=r\cdot (\cos \varphi +i\sin \varphi )}

\{\displaystyle z=r\cdot (\cos \varphi +i\sin \varphi )\} і адсюль, як:

z

r

e

i φ

{\displaystyle z=re^{i\varphi },}

\{\displaystyle z=re^\{i\varphi \}\,\} дзе e — лік Эйлера. Дзякуючы формуле Эйлера, абодва прадстаўлення эквівалентныя.[2] (Варта адзначыць, што ў гэтай формуле, падобна астатнім формул, якія змяшчаюць узвядзенне ў ступень вуглоў, вугал φ зададзена ў радыянах.)

Для пераходу паміж прамавугольным і палярным прадстаўленнем камплексных лікаў, могуць выкарыстоўвацца прыведзеныя вышэй формулы пераўтварэння паміж сістэмамі каардынат.

Аперацыі множанне, дзяленне і узвядзенне ў ступень з камплекснымі лікамі, як правіла, прасцей праводзіць у палярнай форме. Згодна з правіламі ўзвядзення ў ступень:

r

0

e

i

φ

0

r

1

e

i

φ

1

=

r

0

r

1

e

i (

φ

0

φ

1

)

{\displaystyle r_{0}e^{i\varphi _{0}}\cdot r_{1}e^{i\varphi _{1}}=r_{0}r_{1}e^{i(\varphi _{0}+\varphi _{1})},}

\{\displaystyle r_\{0\}e^\{i\varphi \{0\}\}\cdot r\{1\}e^\{i\varphi \{1\}\}=r\{0\}r_\{1\}e^\{i(\varphi _\{0\}+\varphi _\{1\})\}\,\}

r

0

e

i

φ

0

r

1

e

i

φ

1

=

r

0

r

1

e

i (

φ

0

φ

1

)

{\displaystyle {\frac {r_{0}e^{i\varphi _{0}}}{r_{1}e^{i\varphi _{1}}}}={\frac {r_{0}}{r_{1}}}e^{i(\varphi _{0}-\varphi _{1})},}

\{\displaystyle \{\frac \{r_\{0\}e^\{i\varphi \{0\}\}\}\{r\{1\}e^\{i\varphi \{1\}\}\}\}=\{\frac \{r\{0\}\}\{r_\{1\}\}\}e^\{i(\varphi _\{0\}-\varphi _\{1\})\}\,\}

( r

e

i φ

)

n

=

r

n

e

i n φ

{\displaystyle (re^{i\varphi })^{n}=r^{n}e^{in\varphi },}

\{\displaystyle (re^\{i\varphi \})^\{n\}=r^\{n\}e^\{in\varphi \}\,\} Зноскі

  1. 1 2 Brown, Richard G. (1997). Andrew M. Gleason. ed. Advanced Mathematics: Precalculus with Discrete Mathematics and Data Analysis. Evanston, Illinois: McDougal Littell. ISBN 0-395-77114-5. https://archive.org/details/advancedmathemat00rich_0.

  2. Smith, Julius O. (2003). “Euler’s Identity”. Mathematics of the Discrete Fourier Transform (DFT). W3K Publishing. ISBN 0-9745607-0-7.
Тэмы гэтай старонкі (1):
Катэгорыя·Сістэмы каардынат