У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Казакевіч.
Павел Канстанцінавіч Казакевіч (1904—1943) — палкоўнік Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Павел Казакевіч нарадзіўся 19 верасня (па новым стылі — 2 кастрычніка) 1904 года ў вёсцы Забашавічы (цяпер — Барысаўскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Атрымаў пачатковую адукацыю, пасля чаго працаваў у калгасе. У 1926 годзе Казакевіч быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1931 годзе ён скончыў Аб’яднаную Беларускую ваенную школу, у 1939 годзе — Мінскае ваеннае вучылішча, у 1941 годзе — Ваенную акадэмію імя Фрунзе. Удзельнічаў у польскім паходзе і савецка-фінскай вайне. З чэрвеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у баях на Заходнім і Паўднёва-Заходнім франтах. Вызначыўся падчас вызвалення Харкава у лютым 1943 года[1].
12-15 лютага 1943 года полк Казакевіча перарэзаў шляхі адыходу праціўніка па шашы Харкаў-Палтава і знішчыў больш за 200 аўтамашын і вялікую колькасць іншай баявой тэхнікі. Дзякуючы свайму прыкрыцці флангаў суседніх палкоў полк Казакевіча забяспечыў ім паспяхова вызваленне некалькіх раёнаў Харкава. 15 лютага 1943 года Казакевіч загінуў у баі. Пахаваны ў пасёлку Альшаны Дэргачыўскага раена Харкаўскай вобласці Украіны[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 19 чэрвеня 1943 года за «ўмелае камандаванне стралковым палком, узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі палкоўнік Павел Казакевіч пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна, Чырвонага Сцяга, Чырвонай Зоркі[1].
У гонар Казакевіча на яго магіле узведзены помнік, усталяваны бюст у роднай вёсцы, названая вуліца ў Харкаве[1].