У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ідзькоўскі. Павел Ідзькоўскі (польск.: Paweł Idźkowski (Idźkowski); каля 1607, Падляшша — 19 лістапада 1669, Нясвіж[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 25 жніўня 1625 г. у Вільні. Скончыўшы навіцыят, пад кіраўніцтвам прафесара Валенція Кёльнскага займаўся ў настаўніцкай семінарыі пры Полацкім езуіцкім калегіуме (1627—1629). Вывучаў філасофію ў Нясвіжскім езуіцкім калегіуме (1629—1632), а тэалогію — у Вільні (1636—1640), дзе быў таксама высвечаны на ксяндза[2].
Выкладаў экстэрнам у сярэдніх езуіцкіх школах, а потым працаваў прафесарам рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі ў Вільні (1643—1646). (Адным з яго вучняў быў Андрэй Младзяноўскі). Прэфект сярэдніх школ у Полацку (1646—1647), суперыёр рэзідэнцыі ў Навагрудку (1647—1650), прэфект будаўніцтва ў Пінскім езуіцкім калегіуме (1652—1653), суперыёр рэзідэнцый ў Бабруйску (1654—1655) і Мінску (1657—1662) і, нарэшце, рэктар Нясвіжскага езуіцкага калегіума (1665—1668). Пад канец жыцця служыў прыдворным прапаведнікам князёў Радзівілаў у Клецку (1668—1669)[2].