У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Паплаўская.
Наталля Мікалаеўна Паплаўская (19 студзеня 1931, г. Саратаў) — беларуская мастачка, жонка Г. Г. Паплаўскага, маці К. Г. Паплаўскай. Скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1964[1].
Пачуццё стылю, казачна-паэтычная інтэрпрэтацыя прыроды, народнага жыцця, творчая фантазія ўласцівыя Паплаўскай, як у станковай, так і кніжнай графіцы. Працавала ў тэхніцы акварэлі (Браслаўшчына) (1975; цыкл «Помнікі гісторыі і культуры Беларусі», 1977), літаграфіі (серыі «Палессе», 1969; «Героі беларускіх казак», 1971), а таксама афорта, лінагравюры. Шмат працуе над афармленнем дзіцячай кнігі (беларускія народныя казкі, казкі народаў СССР, творы Р. Кіплінга, Ш. Перо і інш), школьных падручнікаў[1].
Работы мастачкі знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі; фондах БСМ; Міністэрства культуры Расіі, аб’яднанні «Цэнтральны дом мастака» у Маскве; мастацкім музеі г. Магілёва; мастацкіх галерэях Аполе і Варшавы (Польшча); прыватных калекцыях Беларусі, Расіі і Еўропы.
Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі ў 1970 за дасягненні ў афармленні беларускіх выданняў. Дыплом 1-й ступені на ўсесаюзным конкурсе «Мастацтва кнігі» ў 1978 за ілюстрацыі да кніжцы «Ладачкі-ладкі» (1977). Дыпломы імя Ф. Скарыны на рэспубліканскім конкурсе «Мастацтва кнігі» (1970, 1979) за цыкл работ на тэмы беларускіх казак. Удзельніца міжнародных кірмашоў у Балонні, конкурсаў дзіцячай кнігі ў Браціславе, Балонні, Лейпцыгу, Барселоне[1][2]. За выдатныя заслугі ў галіне выяўленчага мастацтва ў 2001 годзе Наталля Паплаўская была ўдастоеная медаля імя Францыска Скарыны[3].