Міхаіл Фёдаравіч Мака́рачкін[1] (руск.: Михаил Фёдорович Макарочкин; 17 лістапада 1891 — 5 жніўня 1963) — вучоны ў галіне грунтазнаўства і фундаментабудаўніцтва, доктар тэхнічных навук (1945), прафесар (1945), член-карэспандэнт Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1957), Акадэміі навук БССР[2].
Нарадзіўся ў сяле Глубкі Навасільскага павета Тульскай губерні (зараз у Навасільскім раёне Арлоўскай вобласці Расіі). У 1908—1912 гадах працаваў настаўнікам[2]. У 1915 годзе скончыў Тульскі настаўніцкі інстытут. У 1915—1917 гадах у Рускай імператарскай арміі, у 1920—1921 гадах — у Чырвонай Арміі[2]. Да 1922 года выкладаў матэматыку. У 1926 годзе скончыў Маскоўскі інстытут інжынераў шляхоў зносін. У 1926—1930 годзе займаў пасады ў сістэме Народнага камісарыята шляхоў зносін і адначасова ў 1927—1929 гадах вучыўся у вячэрнім Універсітэце марксізма-ленінізма. З 1930 года М. Ф. Макарачкін у Маскоўскім інстытуце інжынераў шляхоў зносін, дзе займаў пасады ад асістэнта да прафесара і адначасова ў 1936—1937 гадах намесніка дэкана, у 1937—1947 гадах — дэкана факультэта. У 1947—1950 гадах адбываў пакаранне ў выпраўленча-працоўным лагеры (быў рэабілітаваны ў 1955 годзе)[2]. У 1951—1953 гадах — выкладчык матэматыкі ў 11-й сярэдняй школы ў Магілёве[2].
З ліпеня 1953 года М. Ф. Макарачкін у Беларускім політэхнічным інстытуце на пасадзе прафесара, з верасня 1953 года — загадчыка кафедры асноў і фундаментаў[2].
Памёр 5 жніўня 1963 года. Пахаваны на Усходніх (Маскоўскіх) могілках у Мінску.
Аўтар навуковых прац па грунтазнаўству, праектаванню і будаўніцтву фундаментаў з выкарыстаннем мясцовых матэрыялаў. Займаўся экспертызай будаўнічых аб’ектаў на тэрыторыі БССР.
Сярод апублікаванага: