У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Давідовіч.
Мікалай Пятровіч Давідовіч (15 жніўня 1919 — 6 мая 1993) — лейтэнант Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Мікалай Давідовіч нарадзіўся 15 жніўня 1919 года ў вёсцы Карбачоўка (цяпер — Лагойскі раён Мінскай вобласці Беларусі) у сялянскай сям’і. Скончыў пяць класаў школы, пасля чаго працаваў у калгасе. Пераехаўшы ў Комі АССР(руск.) бел., працаваў у леспрамгасе. У 1941 годзе Давідовіч быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у баях на Варонежскім і 1-м Украінскім франтах. Удзельнічаў у бітве на Курскай дузе, вызваленні Украінскай ССР. Да верасня 1943 года сяржант Мікалай Давідовіч камандаваў кулямётным разлікам 21-га стралковага палка 180-й стралковай дывізіі 38-й арміі Варонежскага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].
У канцы верасня 1943 года Давідовіч у складзе перадавога атрада пераправіўся праз Дняпро у раёне вёскі Новыя Пятроўцы Вышгарадскага раёна Кіеўскай вобласці Украінскай ССР. На заходнім беразе атрад захапіў плацдарм і ўтрымліваў яго, адлюстроўваючы варожыя контратакі. У баях Давідовіч адзіны застаўся ў жывых з усяго атрада і ў адзіночку на працягу некалькіх гадзін трымаў абарону[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 кастрычніка 1943 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» сяржант Мікалай Давідовіч быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 1194[1].
У 1945 годзе Давідовіч скончыў Туркестанское кулямётнае вучылішча. У 1946 годзе ў званні лейтэнанта ён быў звольнены ў запас. Пражываў у Мінску, працаваў у сферах гандлю і будаўніцтва[1].
23 лістапада 1953 года Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР Давідовіч быў пазбаўлены звання Героя Савецкага Саюза, але 2 снежня 1977 года быў у ім адноўлены. Прычыны гэтага не ўстаноўлены. Памёр 6 мая 1993 года[1].
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга і Айчыннай вайны 1-й ступені, а таксама шэрагам медалёў[1].