У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Грышчанка.
Мікалай Данілавіч Грышчанка (1920 — 25 верасня 1943) — старшы сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Мікалай Грышчанка нарадзіўся ў 1920 годзе на Сахаліне ў вёсцы Андрэе-Іванаўскае[1] (па іншых дадзеных, у вёсцы Анор, цяпер — Смірныхоўская гарадская акруга) ў шматдзетнай сялянскай сям’і. Скончыў сем класаў няпоўнай сярэдняй школы, працаваў у саўгасе. У 1942 годзе Грышчанка быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З мая таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у баях на Бранскім і Цэнтральным франтах. Да верасня 1943 года старшы сяржант Мікалай Грышчанка камандаваў мінамётным разлікам 360-га стралковага палка 74-й стралковай дывізіі 13-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[2].
25 верасня 1943 года ў ходзе баёў на плацдарме на заходнім беразе Дняпра ў раёне вёскі Зарэчча Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР, калі адной з рот палка пачало пагражаць акружэнне, а ў мінамётаў скончыліся боепрыпасы, Грышчанка загадаў адбіваць контратакі перавышаючага па колькасці ворага аўтаматным агнём і гранатамі. У баі атрымаў цяжкае раненне, але поля бою не пакінуў, працягваючы змагацца. Дзякуючы дзеянням разліку Грышчанка стралковае падраздзяленне змагло аднавіць становішча і ўтрымаць плацдарм. У тым баі Грышчанка загінуў. Пахаваны ў вёсцы Зарэчча[2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 16 кастрычніка 1943 года за «мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і ўтрыманні плацдарма на яго правым беразе» старшы сяржант Мікалай Грышчанка пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонай Зоркі, медалямі[2].
Устаноўлены бюсты ў вёсцы Белае і пасёлку Тымоўскае.