У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ніканаў. Мікалай Андрэевіч Ніканаў (3 чэрвеня 1922, в. Камышлейка, Кузнецкі павет, Саратаўская губерня, РСФСР (цяпер — Няверкінскі раён, Пензенская вобласць, Расія) — 7 студзеня 1947[1] , СССР) — старшы сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Пасля заканчэння сямі класаў школы працаваў у калгасе. У 1941 годзе Мікалай Ніканаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З лютага 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны.
Да чэрвеня 1944 года старшы сяржант Мікалай Ніканаў камандаваў аддзяленнем 732-га стралковага палка 235-й стралковай дывізіі 43-й арміі 1-га Прыбалтыйскага фронта. Вызначыўся падчас вызвалення Віцебскай вобласці. 24—27 чэрвеня 1944 года аддзяленне Ніканава першым атакавала нямецкія войскі ў раёне вёсцы Жаробычы Шумілінскага раёна і прыняло актыўны ўдзел у баях за яе вызваленне. У тым баі Ніканаў асабіста знішчыў 13 і ўзяў у палон яшчэ 7 варожых салдат і афіцэраў. 27 чэрвеня 1944 года ў раёне вёскі Язвіна таго ж раёна разам са сваім аддзяленнем Ніканаў узяў у палон 28 варожых салдат і афіцэраў. У ходзе далейшага наступлення ў баі за вёску Старое Сяло Мікалай Ніканаў атрымаў раненне, але застаўся ў страі.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 22 ліпеня 1944 года старшы сяржант Мікалай Ніканаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка».
Пасля заканчэння вайны Мікалай Ніканаў быў дэмабілізаваны. Пражываў і працаваў у Маскве. Раптоўна памёр 7 студзеня 1947 года. Пахаваны на Праабражэнскіх могілках (магіла не захавалася).