У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шчука. Лявон Шчука (польск.: Leon Szczuka; 11 красавіка 1696, Упіцкі павет — 17 красавіка 1733, Нясвіж[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Пасля заканчэння езуіцкіх школ 31 ліпеня 1712 г. уступіў у Вільні ў Таварыства Ісуса. Пад кіраўніцтвам прафесара Людвіка Сакульскага скончыў настаўніцкую семінарыю ў Крожах (1714—1715), а потым выкладаў у езуіцкіх школах, у тым ліку ў Пултуску (1715—1716). У 1718—1721 гг. вывучаў філасофію ў Віленскай акадэміі, а ў 1722—1726 гг. — тэалогію ў Варшаве, дзе і быў высвечаны на ксяндза[2].
Як здольны красамоўца і паэт быў прафесарам рыторыкі для экстэрнаў у Варшаўскім езуіцкім калегіуме (1726—1727) і для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі ў Слуцку (1727—1728). З 1728 па 1731 гг. — прафесар філасофіі ў Полацкім езуіцкім калегіуме і прэфект касцёла ў Экімані, а потым прафесар маральнай тэалогіі і прфект школ у Мінскім езуіцкім калегіуме (1731—1732) і прэфект школ у Нясвіжскім езуіцкім калегіуме (1732—1733)[2].