Лэ́йла Алескер кызы Мамедбе́кава (Мамедбеява) (азерб.: Leyla Ələsgər qızı Məmmədbəyova; 1909, Баку — 1989, Баку) — азербайджанская лётчыца, першая жанчына-лётчык на Каўказе, Паўднёвай Еўропе і Пярэдняй Азіі.
Лэйла Мамедбекава атрымала прафесійную адукацыю ў Бакінскім аэраклубе і здзейсніла свой першы палёт у 1931 годзе.
З 1932 яна працягнула навучанне ў Тушынскім лётным вучылішчы ў Маскве. 17 сакавіка 1933 года Мамедбекава добраахвотна саскочыла з парашутам з борта самалёта У-2, стаўшы другой, пасля Ніны Камневай, жанчынай-парашутыстам у Савецкім Саюзе. У 1934 годзе яна стала пераможцам спаборніцтва па скачках з парашутам сярод прадстаўнікоў закаўказскіх рэспублік. Да 1941 года Мамедбекава ўжо была маёрам авіяцыі. У далейшым яна рыхтавала авіяцыйныя кадры ў Бакінскім аэраклубе.
У гады Вялікай Айчыннай вайны Мамедбекавай як маці чатырох непаўналетніх дзяцей (усяго іх у яе было шэсць) было забаронена ісці на фронт. Бакінскі аэраклуб быў закрыты, але Мамедбекава дамаглася дазволу адкрыць курсы дэсантнікаў і парашутыстаў, дзе яна за гады вайны падрыхтавала каля 4 тысяч парашутыстаў-дэсантнікаў і сотні лётчыкаў. Двое з іх, Адыль Куліеў і Мікалай Шавярдзяеў пасля сталі Героямі Савецкага Саюза. Мамедбекава здзейсніла свой апошні палёт у 1949 годзе.
Да выхаду на пенсію ў 1961 годзе яна працавала намеснікам старшыні ў бакінскім філіяле ДТСААФ.
Старэйшы сын Лэйлы Мамедбекавай Фірудзінаў ваяваў у Вялікай Айчыннай вайне, а малодшы Ханлар — у Карабахскай.