Лукаш Бэндэ (1 лістапада 1903, в. Шчакоцк, цяпер Іванаўскі раён — 23 снежня 1961) — беларускі літаратурны крытык і літаратуразнавец.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Камуністычны ўніверсітэт Беларусі (1926). Працаваў у Віцебскім ветэрынарным інстытуце, Інстытуце мовы, літаратуры і мастацтва АН БССР, адначасова ў часопісе «Напагатове» і Дзяржаўным выдавецтве ў Ленінградзе і ў Ленінградскім тэатральным інстытуце, з 1935 — у Інстытуце рускай літаратуры («Пушкінскі Дом»), загадваў кафедрай рускай літаратуры Ленінградскага абласнога настаўніцкага інстытута. Член БелАПП. Член СП СССР (з 1934). У час Вялікай Айчыннай вайны служыў у войсках НКУС (Ленінград). З 1946 — выкладчык у педагагічных і настаўніцкіх інстытутах Даўгаўпілса, Ленінграда, Выбарга, Жытоміра, рэдактар Ленінградскага аддзялення Дзяржаўнага літаратурнага выдавецтва.
Пахаваны на Шувалаўскіх могілках у Ленінградзе.
Дэбютаваў у друку у 1925 годзе. Аўтар кніг «Янка Купала: Крытычны нарыс» (1932), «Андрэй Александровіч» (1932), шматлікіх артыкулаў і рэцэнзій у перыядычным друку. У 30-я гады склаў шэраг чытанак, хрэстаматый па беларускай літаратуры для школ.
Лукаш Бэндэ на Вікісховішчы |