У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пяткевіч. Зянон Пяткевіч (польск.: Zenon Pietkiewicz; 27 мая 1862, фальварак Прушын (сучас. Хойнікшчына), Рэчыцкі павет ― 3 ліпеня 1932, Варшава) ― польскі пісьменнік, журналіст, публіцыст, этнограф. Брат Часлава Пяткевіча.
Сын Генрыка Пяткевіча і Паўліны Кржыжаноўскай. Вучыўся ў Варшаўскім ўніверсітэце, апякаў яго дзядзька ― Антоній Пяткевіч (пісьменнік Адам Плуг). Спачатку паступіў на факультэт матэматыкі і прыродазнаўчых навук, але скончыў курс на юрыдычным факультэце. З 1885 года працаваў у «Газеце Радамскай»[1].
У 1887—1912 гадах супрацоўнічаў з газетай «Prawda», дзе вёў калонку аб правінцыйным жыцці пад назвай «На гарызонце». Там ім быў надрукаваны крытычны артыкул «Янка Купала. Адвечная песня», дзе сцвярджалася, што беларускай літаратуры няма і што Купала — «інтэлігент, які пераапранаецца ў пастуховую скуру»[2] Пасля рэзкага водгуку на рэцэнзію З. Пяткевіча ў «Нашай ніве» апошні даслаў у рэдакцыю «Нашай нівы» ліст, у якім на беларускай мове пісаў, што яго няслушна зразумелі: «Калі я сказаў, што няма яшчэ беларускай літаратуры, то значыць, што няма яе мінуўшчыны, але я веру ў будучыню жывога народу. Беларуская літаратура яшчэ творыцца, расце з гэтага народу»[3] [4].
У 1889—1893 гадах пісаў для «Штоднёвага аглядальніка»[5]. В 1891—1897 гадах выдаваў штомесячны часопіс «Бібліятэка Варшаўска»[6]. У 1900 годзе рэдактар варшаўскага часопіса «Эканаміст».
Удзейнічаў у сацыялістычным руху як сябра польскай сацыялістычнай партыі «Пралетарыят». Пасяліўшыся ў Лодзі, працаваў дырэктарам Таварыства заахвочвання сацыяльнай работы, актыўна адначасова сапрацоўнічаў з «Кур’ерам Варшаўскім». З 1913 года супрацоўнік варшаўскага часопіса «Залаты Рог».
Пахаваны на Старых Павонзках ў Варшаве.
Зянона Пяткевіча, які правёў дзяцінства ў беларускай глыбінцы, займала матэрыяльная культура беларусаў. Ён неаднаразова звяртаўся да беларускай тэмы, так з’явіліся працы «Аб Палессі» (1882), «Народ Літоўскага Палесся» (1883—1885) і іншыя[7][8].