У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сяргеева.
Зоя Міхайлаўна Сяргеева (11 лістапада 1936, с. Ільінскае, Дзмітраўскі раён, Маскоўская вобласць, Расія) — савецкі і расійскі археолаг. Кандыдат гістарычных навук (1980).
У 1959 г. скончыла Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя М. В. Ламаносава. У 1959—1997 гг. працавала ў Інстытуце археалогіі Расійскай акадэміі навук.
Абследавала археалагічныя помнікі ў Віцебскай вобласці. Даследавала курганы VIII—XIII стст. у Верхнядзвінскім (у т.л. курганны могільнік Дзянісенкі[1]) і Талачынскім раёнах, вывучала этнічны склад і матэрыяльную культуру сельскага насельніцтва паўночнай Беларусі канца 1-га — пачатку 2-га тысячагоддзяў н.э.
Вучоная выявіла элементы пахавальнага абраду і матэрыяльнай культуры ўсходніх славян Паўночнай Беларусі, аналагічныя старажытнасцям балцкіх плямён, што тлумачыць захаваннем традыцый даславянскага насельніцтва, якое жыло тут да XI — пачатку XII стст., і кантактамі з суседнімі рэгіёнамі. Па знаходках балцкіх рэчаў даследавала сувязі крывічоў з суседнімі балцкімі плямёнамі ў дамангольскі час. На яе думку, у X—XI стст. больш значае ўздзеянне на заходнерускія землі было з боку суседніх усходнеславянскіх плямён крывічоў на балцкі рэгіён. Даследавала курганы каля Друцка (Багрынава). Устанавіла, што тэрыторыю на ўсход ад Друцка ў XI ст. засялялі крывічы.