Дзмітрый Фёдаравіч Грэчушкін (1921—1943) — лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Дзмітрый Грэчушкін нарадзіўся 10 красавіка 1921 года ў вёсцы Талкаеўка (цяпер — Сарачынскі раён Арэнбургскай вобласці) у сям’і селяніна. Скончыў тэхнікум сувязі ў Ташкенце. У 1940 годзе Грэчушкін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1942 годзе ён скончыў Тамбоўскае кавалерыйскаее вучылішча. З красавіка 1943 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У званні гвардыі лейтэнанта Дзмітрый Грэчушкін камандаваў узводам супрацьтанкавых стрэльбаў 4-га эскадрону 60-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай кавалерыйскай дывізіі 7-га гвардзейскага кавалерыйскага корпуса 61-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].
27 верасня 1943 года Грэчушкін пераправіўся праз Дняпро у раёне вёскі Ніўкі Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР. Яго ўзвод адразу ж падвергнуўся нападу варожых танкавых падраздзяленняў і, адбіваючы гэтую атаку, знішчыў некалькі танкаў, чым забяспечыў паспяховую пераправу іншых падраздзяленняў палка. 30 верасня 1943 года ў ходзе бою за вёску Галкі таго ж раёна Грачушкін асабіста падпаліў 5 нямецкіх танкаў, але і сам загінуў у тым баі. Пахаваны ў пасёлку Камарын[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявога задання камандавання ў барацьбе з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі лейтэнант Дзмітрый Грачушкін пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза[2]. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Айчыннай вайны 1-й ступені[1].
У гонар Грэчушкіна названыя тэхнікум сувязі і вуліца ў Ташкенце, вуліца ў Камарыне[1].