У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Марозаў.
Дзмітрый Кузьміч Марозаў (1912—1981) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Дзмітрый Марозаў нарадзіўся 30 кастрычніка 1912 года ў вёсцы Казіміраўка (цяпер — Лоеўскі раён Гомельскай вобласці Беларусі). Пасля заканчэння фінансавага тэхнікума працаваў бухгалтарам у Віцебскай вобласці. У 1934 годзе Марозаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1938 годзе ён скончыў Маскоўскае пяхотнае вучылішча. Удзельнічаў у баях савецка-фінскай вайны. Са жніўня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны[1].
Да чэрвеня 1944 года палкоўнік Дзмітрый Марозаў камандаваў 850-м стралковым палком 277-й стралковай дывізіі 5-й арміі 3-га Беларускага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Беларускай ССР. У чэрвені-ліпені 1944 года полк Марозава паспяхова дзейнічаў пры прарыве нямецкай абароны на паўднёвым усходзе ад Віцебска, вызваленні Вільнюса і Каўнаса, пераправе праз Лучэсу, Бярэзіну, Вілію і Нёман. 18-21 жніўня 1944 года ён выйшаў да мяжы з Усходняй Прусіяй, нанёсшы праціўніку вялікія страты[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за «ўмелае кіраўніцтва баявымі дзеяннямі палка, узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» палкоўнік Дзмітрый Марозаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 6161[1].
Пасля заканчэння вайны Марозаў працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1949 годзе ён скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзе. У 1956 годзе ў званні палкоўніка Марозаў быў звольнены ў запас. Пражываў і працаваў у Феадосіі. Памёр 20 студзеня 1981 года, пахаваны на Новых могілках Феадосіі[1].
Быў таксама узнагароджаны чатырма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Аляксандра Неўскага, Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэраг медалёў[1].