У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Прусак. Дзмітрый Канстанцінавіч Прусак (1859[1] — пасля 1917) — грамадзянскі інжынер[1], архітэктар. Брат архітэктара Канстанціна і ваеннага інжынера Мікалая Прусакоў.
Нарадзіўся ў 1859 годзе. У 1868-72 гадах вучыўся ў Варонежскім Міхайлаўскім кадэцкім корпусе(руск.) бел.[2]. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Пецярбургскай ваеннай гімназіі. У 1881 годзе скончыў курс у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы[1]. Выпушчаны са званнем грамадзянскага інжынера і чынам X класа. У сакавіку 1882 года паступіў на службу ў Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел. Міністэрства ўнутраных спраў[1].
Спачатку працаваў тэхнікам па чарцёжнай частцы, потым, з 1884 года прызначаны памочнікам вытворцы спраў таго ж Камітэту і ў 1890 годзе пераведзены на службу ў Кантроль Міністэрства Імператарскага Двара — рэвізорам-тэхнікам[1].
За час службы ў Камітэце быў у дзвюх камандзіроўках: у 1885 годзе — у г. Старой Ладазе для вышукання спосабаў да захавання старажытнай крэпасці «Рурыкава гарадзішча» і ў 1889 годзе — у Віцебскай губерні па справе аб ўладкаванні ў ёй сельскіх лячэбных устаноў[1].
З 1887 года складаўся членам Пецярбургскага таварыства архітэктараў(руск.) бел.[3].
Вынікам камандзіроўкі ў Віцебскую губерню стаў падрабязна распрацаваны ім тып сельскай лячэбніцы і праект вялікага дома для душэўна-хворых[1].
Д. Прусак прымаў удзел у многіх пабудовах, галоўным чынам у Пецярбургу[1][4]. У тым ліку, саўмесна з грамадзянскім інжынерам В. А. Касяковым(руск.) бел., кіраваў пабудовай мураванага храма(руск.) бел. на 2000 чалавек у Галернай гавані(руск.) бел.[1]. Яму ж належыць праект, а часткова і пабудова дома Панаева на Адміралцейскай набярэжнай у Пецярбургу[1].
Дзмітрый Канстанцінавіч Прусак на Вікісховішчы |