Джон Лэтэм (таксама Латам англ.: John Latham; 27 чэрвеня 1740 — 4 лютага 1837) — брытанскі урач, арнітолаг, натураліст і аўтар.
Лэтэма звалі «дзядулем» аўстралійскай арніталогіі. Ён вывучаў аўстралійскіх птушак, якіх у апошнюю чвэрць 18 стагоддзя прывозілі ў Англію, і прысвойваў ім навуковую назву. Сярод іх былі эму (Dromaius novaehollandiae), вялікі белахохлы какаду (Cacatua alba), аўстралійскі клінахвосты арол (Aquila audax), вялікі ліра-птах (Menura novaehollandiae) і варона-свістун (Gymnorhina tibicen). Ён першым апісаў таксама гыяцынтавага ара (Anodorhynchus hyacinthinus). Як урач Лэтэм практыкаваў у Дартфардзе ў англійскім графстве Кент, дзе ён прэпараваў правансальскую валасянку (Sylvia undata). У 1796 годзе ён сышоў у адстаўку і абгрунтаваўся ў Хэмпшыры. Яго галоўнымі працамі былі A general synopsis of birds (1781—1801) і A general history of birds (1821—1828).
A general synopsis of birds было першай арніталагічнай працай Лэтэма, якая змяшчала 106 ілюстрацый аўтара. У кнізе было апісана шмат новых відаў, якіх ён выявіў у розных музеях і калекцыях. Таксама як і Леклерк дэ Бюфон (1707—1788) ён не надаваў значэнне наменклатуры гэтых відаў. Пазней, тым не менш, Лэтэм заўважыў, што толькі бінамінальная наменклатура, якую выкарыстоўваў Карл Ліней (1707—1778), прынесла б яму неабходную павагу і прызнанне. У 1790 годзе ён апублікаваў Index ornithologicus, дзе ён прысвоіў бінамінальную назву кожнаму апісанаму ім віду птушак. Але, да яго шкадавання, Іаган Фрыдрых Гмелін (1748—1804) быў хутчэйшым за яго і прысвоіў у сваёй уласнай версіі Linnes Systema Naturæ гэтым відам навуковыя назвы.
Лэтэм быў абраны ў 1775 годзе ў Лонданскае каралеўскае таварыства, а таксама выступіў сузаснавальнікам Лонданскага Лінееўскага таварыства. У 1812 годзе ён быў абраны замежным членам Шведскай каралеўскай шведскай акадэміі навук.