Джон Дэвис Кэйл (англ.: John Davies Cale, 9 сакавіка 1942, Кармартеншыр) - валійскі музыкант, аўтар песень і музычны прадзюсар. Быў удзельнікам амерыканскага гурта The Velvet Underground (да 1968).
У сем гадоў пачаў браць урокі гульні на фартэпіяна. У 12 гадоў граў на аргане ў мясцовай царкве, пазней - у школьным аркестры, але ўжо на альце і толькі таму, што астатнія інструменты былі разабраны іншымі. У 1957 ездзіў у складзе Валійскага юнацкага аркестра на гастролі за мяжу. Вывучаў музыку ў Лонданскім універсітэце.
Пры садзейнічанні Аарона Копленда Кэйл перабраўся ў ЗША, дзе навучаўся ў найвялікшых авангардных кампазітараў таго часу. Удзельнічаў у музычным калектыве Ла Монтэ Янга «Theater of Eternal Music» (таксама вядомым як «Dream Syndicate» - не блытаць з музычнай групай 1980-х), які граў эксперыментальную музыку.
У 1965 годзе разам з Лу Рыдам заснаваў гурт The Velvet Underground, у якой удзельнічаў у запісе ўсяго двух альбомаў - «The Velvet Underground And Nico» і «White Light/White Heat». У 1968 годзе пакінуў групу, у прыватнасці па прычыне творчых рознагалоссяў з Рыдам.
Пакінуўшы групу, шчыльна займаўся прадзюсаваннем. На яго рахунку больш за 40 пласцінак, сярод якіх The Stooges (The Stooges, 1969) і Horses (Паці Сміт, 1975). Для Ніка ён спрадзюсіраваў чатыры сольных альбома, а таксама граў на інструментах у некаторых яе песнях. Ён працаваў як запрошаны музыкант з Маркам Алмандам, Element of Crime, Нікам Дрэйкам і Аланам Стывелам.
Яго першы сольны альбом «Vintage Violence» выйшаў у 1970 годзе. Наступны - «Church Of Anthrax» (1971) - быў эксперыментальнай працай з мінімалістам Тэры Райлі. У 1990 годзе сумесна з Лу Рыдам запісаў альбом Songs for Drella, прысвечаны памерламу ў 1987 годзе Эндзі Уорхалу, мецэнату Velvet Underground ў раннія гады. У 1993 годзе ўдзельнічаў ва ўз’яднанні The Velvet Underground і іх канцэртных турнэ.
Раннія запісы, выдадзеныя толькі ў 2000 годзе.
Запісы 1960-х гадоў у Нью-Ёрку, выдадзеныя пазней:
Зборнікі, канцэртныя альбомы, саўндтрэкі і г. д.: