Глазма (glasma ад англ.: glass + plasma[1]) — адзін са станаў матэрыі[2]: стан адроннага поля [3], папярэдні пры сутыкненнях кварк-глюоннай плазме. Лічыцца, што ў эвалюцыі Сусвету стан вачэй мы папярэднічала кварк-глюонной плазме, якая існавала ў першыя мільённыя долі секунды адразу пасля Вялікага Выбуху[4].
Глазма з’яўляецца асаблівасцю тэарэтычнай мадэлі «кандэнсату каляровага шкла» (англ.: color glass condensate) — падыходу да апісання моцнага ўзаемадзеяння ва ўмовах высокіх шчыльнасцей[5]. Складаецца з каляровых токавых трубак[6]. Таксама «кандэнсатам каляровага шкла» называецца стан матэрыі, папярэдняе глазме[7].
Глазма ўтвараецца пры сутыкненні адронаў адзін з адным (напрыклад, пратонаў з пратонамі, іонаў з іонамі, іонаў з пратонамі). Лічыцца таксама, што ў эвалюцыі Сусвету стан глазмы папярэднічаў кварк-глюоннай плазме, якая існавала ў першыя мільённыя долі секунды адразу пасля Вялікага выбуху. Час існавання глазмы — некалькі йоктасекунд [8].
Кожнае слова тэрміна «кандэнсат каляровага шкла» адносіцца да характарыстык гіпатэтычнай глюоннай хвалі. Слова «кандэнсат» азначае высокую шчыльнасць глюонаў. Слова «каляровы» — да тыпу зарада, які нясуць кварк і глюон ў выніку моцнага ўзаемадзеяння. Слова «шкло» ж адсылае да ўласцівасцей аднайменнага матэрыялу, з якімі можна параўнаць некаторыя асаблівасці паводзін глюонаў.
У цяперашні час асноўныя дадзеныя аб паводзінах глазмы паступаюць з Вялікага адроннага калайдэра[9].
На 2012 год навукоўцы могуць толькі апісаць тое, што адбываецца, але не растлумачыць яго[10].
Раджу Венугопалан[11], адзін з кіраўнікоў групы Брукхейвенскай нацыянальнай лабараторыі, якая прадказала існаванне глазмы, мяркуе, што за яе ўласцівасцямі стаіць квантавая заблытанасць глюёнаў[12].