wd wp Пошук: ⬜

Генадзь Лаўрэнцьевіч Жарын

Генадзь Лаўрэнцьевіч Жа́рын (7 чэрвеня 1946, Гомель — 2014) — беларускі жывапісец.

Біяграфія

Меў брата Анатоля (нар. 1950). У дзяцінстве быў астматыкам[1].

Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1974 годзе[2], вучыўся ў Г. Вашчанкі. Удзельнік мастацкіх выставак з 1976 года[3].

Сябра БСМ з 1978 года.

Працуе пераважна ў манументальным жывапісе: вітражы «Пераўтварэнне энергіі» (1976, з В. Даўгала) у чытальнай зале Дома культуры г. Новалукомль (Віцебская вобласць), «Хлеб Радзімы» (1982, з Ю. Багушэвічам) у фае Дома культуры саўгаса «Рагінь» (Гомельская вобласць), размалёўкі ў тэхніцы энкаўстыкі («Партызаны Міншчыны», «Адроджаны Мінск», «Падполле Мінска», «Свята Перамогі»[3]) і плафон «Мінск — горад-герой» (1979—1982, з Ю. Багушэвічам) у холе канферэнц-залы былога Мінскага гаркама КПБ [2], афармленне станцыі метро «Плошча Якуба Коласа» (1984, з Ю. Багушэвічам)[1].

Аўтар станковых работ «Габеленшчыцы» (1979)[2], «Вечар у вёсцы» (1980)[3], «Слова пра родную зямлю» (1982) і інш[2].

11-гадовы сын трагічна загінуў пад коламі трамвая[1].

Жарын Генадзь Лаўрэнцьевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 6: Дадаізм — Застава. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6), ISBN 985-11-0035-8.
Жарын Генадзь Лаўрэнцьевіч // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2. Габой — Карціна. — 702 с. — 9 500 экз.