wd wp Пошук: ⬜

Вілеміт

Вілемі́т[1] — мінерал падкласа астраўных сілікатаў, сілікат цынку Zn2SiO4. Названы ў 1829 годзе французскім мінералогам і крышталёграфам А. Леві ў гонар першага караля Нідэландаў Вілема (Вільгльма) I [2].

Уласцівасці

Крышталізуецца ў трыганальнай сінгоніі. Утварае прызматычныя і ігольчатыя крышталі, зярністыя і радыяльна-прамянёвыя агрэгаты, нацёкі. Колер белы да бясколернага, жоўты, зялёны, чырвоны, карычневы і інш. Колер рысы — белы. Бляск шкляны да смалістага. Цвёрдасць 5,5 па шкале Моаса. Шчыльнасць 3,89—4,19 г/см³. Крохкі. Прымесі жалеза, марганцу, магнію, кальцыю, свінцу, алюмінію.

Паходжанне і радовішчы

Мінерал мае кантактава-метасаматычнае, часта гіпергеннае паходжанне. Радовішчы ў ЗША, Замбіі, Германіі, Намібіі, Расіі, Таджыкістане.

Выкарыстанне

Вілеміт выкарыстоўваецца ў якасці руды на цынк. Празрысты вілеміт жоўтага колеру — каштоўны камень. Сінтэтычны выкарыстоўваецца ў якасці люмінафору.

Зноскі

↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым.
↑ Виллемит // Каталог минералов(руск.)

Літаратура

Вілеміт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4), ISBN 985-11-0035-8. — С. 161.

Спасылкі