.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Востраў Жо́хава (руск.: Остров Жохова) — востраў ва Усходне-Сібірскім моры, у групе астравоў Дэ-Лонга архіпелага Новасібірскія астравы. Тэрыторыя Рэспублікі Саха (Якуція).
Плошча вострава каля 58 км². Вышыні да 123 м. Складзены з неаген-чацвярцічных базальтаў і шчолачных ультраасноўных парод, у якіх знойдзены ксеналіты вапнякоў каменнавугальнага перыяду і мантыйных парод[1].
Востраў адкрыты ў 1914 годзе Рускай геаграфічнай экспедыцыяй на суднах «Вайгач» і «Таймыр» пад кіраўніцтвам Б. А. Вількіцкага. Названы ў гонар удзельніка гэтай экспедыцыі, лейтэнанта А. М. Жохава.
У 1955 годзе на востраве адкрылася палярная станцыя і база па забеспячэнню дрэйфуючай станцыі «Паўночны полюс». Была ліквідавана ў 1993 годзе з-за недахопу фінансавання[2].
У 2000—2005 гг. у выніку праведзеных раскопак на востраве Жохава здабыты археалагічныя матэрыялы, якія з’яўляліся найстаражытнейшымі знаходкамі ў Арктыцы[3].