Вольфганг Кетэрле (ням.: Wolfgang Ketterle; 21 кастрычніка 1957, Гайдэльберг) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (2001), сумесна з Эрыкам Корнелам і Карлам Віманам.
Вольфганг Кетэрле быў другім дзіцем у сям’і. Скончыў курсы падрыхтоўкі да ўніверсітэту ў гімназіі імя Бунзена ў Гайдэльбергу. У 1976 г. прыступае да вывучэння фізікі ў Гайдэльбергскім універсітэце. Пасля абароны перадыплома пераходзіць у Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт, дзе пачынае займацца тэарэтычнай фізікай. У 1982 г. абараняе дыплом па тэме рэлаксацыі спіна ў неўпарадкаваных матэрыялах і пераходзіць у інстытут квантавай оптыкі таварыства Макса Планка ў Гархінгу. Пасля пераходзіць у Мюнхенскі ўніверсітэт імя Людвіга Максіміліяна ў групу Герберта Вальтэра, дзе ў 1986 г. абараняе дысертацыю па тэме «Спектраскапія гідрыдаў гелію і трохатомных малекул вадароду».
Пасля знаходжання ў Гархінгу Кетэрле вяртаецца ў Гайдэльберг, дзе на кафедры Юргена Вольфрума праводзіць даследаванні па рухавіках унутранага згарання. У 1990 г. ён зноў змяняе галіну дзейнасці і перасяляецца ў ЗША, каб у групе Дэйва Прытчарда працаваць над задачай астуджэння лазерам. У 1993 г. ён далучыўся да фізічнага факультэта МТІ, дзе да гэтага часу займае кафедру фізікі, падтрыманага фондам імя Джона Мак-Артура.
У 1986 г. Кетэрле ажаніўся з Габрыелай Заўэр, з якой ён быў знаёмы яшчэ са школьнай лавы. У яго трое дзяцей - Іонас (н. 1986), Іагана (н. 1988) і Хольгер (р. 1992)
Падчас аспірантуры Кетэрле ўдалося даказаць існаванне гідрыда гелію (HeH) і ўпершыню атрымаць спектры гэтай малекулы. Падчас постдокаўскай працы ў Гархінгеу яму ўдалося цалкам растлумачыць гэтыя спектры. Пазней Герберт Вальтэр апісаў яго працу адзіным сказам: «Ён стварыў новую галіну фізікі і сам жа яе заняў».
У 1995 г. Кетэрле быў адным з першых, каму ўдалося стварыць кандэнсат Бозэ - Эйнштэйна. У 1997 г. ён прадэманстраваў атамны лазер. У 2001 г., сумесна з Эрыкам Корнелам і Карлам Віманам атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіцы «за эксперыментальнае назіранне бозэ-эйнштэйнаўскай кандэнсацыі ў разрэджаных газах атамаў шчолачных металаў і за першыя фундаментальныя даследаванні ўласцівасцей такіх кандэнсатаў».