Васіль Міхайлавіч Сідзельнікаў (1921—1943) — старшыня Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Васіль Сідзельнікаў нарадзіўся 13 сакавіка 1921 года ў вёсцы Юрт-Канстанцінаўка (цяпер — Яшкінскі раён Кемераўскай вобласці). Малодшы брат — Герой Савецкага Саюза Парменій Міхайлавіч Сідзельнікаў. Пасля заканчэння Томскага педагагічнага тэхнікума працаваў настаўнікам, дырэктарам школы. У 1940 годзе Сідзельнікаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З снежня 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны[1].
Да снежня 1943 года старшына Васіль Сідзельнікаў камандаваў агнявым узводам 1007-га лёгкага артылерыйскага палка 46-й лёгкай артылерыйскай брыгады 12-й артылерыйскай дывізіі прарыву 4-га артылерыйскага корпуса прарыву 65-й арміі Беларускага фронту. Вызначыўся падчас вызвалення Гомельскай вобласці Беларускай ССР. 21 снежня 1943 г. узвод Сідзельнікава адбіваў нямецкую контратаку ў раёне вёскі Гарохавічы Калінкавіцкага раёна, знішчыўшы 7 нямецкіх танкаў і вялікую колькасць салдат і афіцэраў праціўніка. У разгар бою сам стаў да гарматы і падбіў 1 танк праціўніка, але і сам загінуў ад прамога пападання ў гармату. Першапачаткова быў пахаваны ў Гарохавічах, пазней перапахаваны ў брацкай магіле ў вёсцы Любань Акцябрскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 сакавіка 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» старшыня Васіль Сідзельнікаў пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонай Зоркі, медалём[1].
У гонар братоў Сідзельнікавых названыя вуліца ў Яшкіна, школы ў іх роднай вёсцы і ў Яшкіна[1].