Васіль Міхайлавіч Васкабо́йнікаў[1] (9 жніўня 1923 — 5 мая 1997) — вучоны ў галіне ветэрынарыі, доктар ветэрынарных навук (1967), прафесар (1968).
Нарадзіўся ў горадзе Лэбэдын, Сумская акруга, Украінская ССР (зараз горад у Сумскай вобласці Украіны). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1948 годзе скончыў Харкаўскі зоаветэрынарны інстытут і навучаўся ў аспірантуры пры ім. У 1951 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. У сакавіку — верасні 1955 г. дацэнт курса аператыўнай хірургіі ў Смаленскім зоаветэрынарным інстытуце[2]. З верасня 1955 г. у Віцебскім ветэрынарным інстытуце, са снежня 1963 па чэрвень 1973 г. на пасадзе прарэктара па навуковай рабоце[2]. У 1966 годзе абараніў дысертацыю на званне доктара ветэрынарных навук, у 1968 годзе зацверджаны ў навуковым званні прафесара. У 1971—1991 гг. загадчык кафедры акушэрства, гінекалогіі і біятэхналогіі размнажэння жывёл імя Я. Р. Губарэвіча[2].
Памёр В. М. Васкабойнікаў 5 мая 1997 г. Пахаваны ў Віцебску.
В. М. Васкабойнікаву належаць навуковыя працы па барацьбе з ялавасцю і бясплоднасцю кароў, укараненню ў жывёлагадоўлі штучнага асемянення. Займаўся распрацоўкай метадаў дыягностыкі і лячэння гінекалагічных захворванняў сельскагаспадарчых жывёл, даследаваннямі фізіялогіі і паталогіі родаў. Аўтар 132 навуковых прац і 2 манаграфій[2].
Сярод апублікаванага:
Вучоны з’яўляўся членам Віцебскага абласнога таварыства «Веды». За актыўны ўдзел у ВДНГ СССР атрымаў 4 сярэбраныя і 2 бронзавыя медалі, граматы і дыпломы[2]. Супрацоўнічаў з вучонымі Балгарыі і Чэхаславакіі.