У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Галубовіч.
Васіль Васілевіч Галубовіч (30 снежня (12 студзеня) 1910, Коханава, {Талачынскі раён — 29 снежня 1991) — беларускі тэатральны мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў Казахскай ССР (1954). Лаўрэат Сталінскай прэміі СССР (1952)[1].
Пераехаў у Екацярынаслаў (цяпер г. Дняпро) ва Украіне, дзе атрымаў сярэднюю адукацыю, а таксама наведваў драматычную студыю пры чыгуначнай станцыі Дзіёўка (прыгарад Екацярынаслава, цяпер у складзе Дняпра).
У 1927 паступіў і ў 1932 скончыў Кіеўскі мастацкі інстытут(руск.) бел.[1]. Яго настаўнікам быў Фёдар Крычэўскі — першы рэктар Украінскай акадэміі мастацтваў, прафесар Кіеўскага мастацкага інстытута, заслужаны дзеяч мастацтваў УССР.
Пасля сканчэння ВНУ Галубовіч вярнуўся ў Днепрапятроўск (цяпер Дняпро). У 1932 годзе працаваў кіраўніком мастацка-плакатнай майстэрні пры Цэнтральным Палацы культуры металургаў Поўдню.
Як тэатральны мастак пачаў працаваць у тэатрах Днепрапятроўска (ТЮГ, оперным тэатры(руск.) бел., 1933—1941). Потым (1943—1946) — у саратаўскіх тэатрах (ТЮГ(руск.) бел., Тэатр імя К. Маркса(руск.) бел.). У 1946—1958 — галоўны мастак у Казахскім драматычным тэатры(руск.) бел.[1].
У 1958—1962 — галоўны мастак Тэатра імя Я. Купалы[1]. У 1963—1973 галоўны мастак Рускага драматычнага тэатра БССР.
З 1947 выкладчык Алмацінскага мастацкага вучылішча(руск.) бел., у 1959—1965 — Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута.
У Тэатры імя Я. Купалы аформіў спектаклі «Дні нашага нараджэння» І. Мележа (1858), «Смерць ваяводы(польск.) бел.» Ю. Славацкага (1959), «Уваскрасенне(руск.) бел.» паводле Л. Талстога (1960)[1].
У Рускім драматычным тэатры БССР стварыў дэкарацыі да спектакляў «Узнятая цаліна(руск.) бел.» паводле М. Шолахава (1963), «Антоній і Клеапатра(руск.) бел.» У. Шэкспіра (1964), «Галоўная стаўка» К. Губарэвіча (1965), «Маскарад(руск.) бел.» М. Лермантава (1966), «Марыя» А. Салынскага(руск.) бел. (1970), «Птушкі нашай маладосці» І. Друцэ(руск.) бел. (1972)[1].
Таксама аформіў спектаклі ў Брэсцкім абласным драматычным тэатры: «Дні нашага жыцця» Л. Андрэева (1976), «Варвары» М. Горкага (1979)[1].
Сталінская прэмія (1952) за спектакль «Абай(руск.) бел.» М. А. Аўэзава(руск.) бел., пастаўлены на сцэне Казахскім драматычным тэатры(руск.) бел.[1].