Валянціна Аляксандраўна Спяра́нтава[3] (руск.: Валентина Александровна Сперантова; 24 лютага 1904 — 7 студзеня 1978) — савецкая актрыса тэатра і кіно. Народная артыстка СССР (1970).
Нарадзілася ў горадзе Зарайск Разанскай губерні. Вучылася ў гімназіі, потым у працоўнай школе. Паступіла ў Вышэйшыя мастацка-тэхнічныя майстэрні ў Маскве, але правучылася нядоўга. У 1925 годзе скончыла Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва і стала актрысай Першага Дзяржаўнага педагагічнага тэатра (пазней перайменаванага ў Маскоўскі тэатр юнага гледача). У час Вялікай Айчыннай вайны ў 1942—1944 гадах працавала ў франтавым тэатры Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1944 года — актрыса Цэнтральнага дзіцячага тэатра (цяпер Расійскі акадэмічны маладзёжны тэатр) ў Маскве. Выкладала ў тэатральным вучылішчы.
Упершыню выйшла на сцэну ў Зарайску ў аматарскім тэатры пад кіраўніцтвам вядомага скульптара Г. С. Галубкінай. З 1953 года здымалася ў кіно. Прымала ўдзел у агучванні мультфільмаў на студыі «Саюзмультфільм», у тэлевізійнай праграме «Добрай ночы, малыя!». Стварыла шэраг вобразаў на Усесаюзным радыё, у тым ліку травесці ў «Піянерскай зорцы».
Сярод выкананых роляў: Ягорка («Чорны яр» А. Афінагенава), Кукушкіна («Даходнае месца» А. Астроўскага), Бабуля («Зваротны адрас» А. Алексіна), Ліза («Гора ад розуму» А. Грыбаедава), Каробачка («Мёртвыя душы» М. В. Гогалая), бабуля Вера («Маладая гвардыя» А. Алексіна), Лена («Далёкі край» Я. Шварца).