У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Зюскінд. Ян Вальтэр Зюскінд (англ.: Jan Walter Susskind; 1 мая 1913, Прага — 25 сакавіка 1980, Берклі, Каліфорнія) — брытанскі дырыжор чэшскага паходжання (грамадзянін Вялікабрытаніі з 1946 г.).
Сын музычнага крытыка і піяністкі, Зюскінд вучыўся ў Пражскай кансерваторыі ў Іозефа Сука (кампазіцыя) і Карэла Гофмайстэра (фартэпіяна), а таксама ў Георга Села (дырыжыраванне) у Нямецкай акадэміі музыкі ў Празе. У 1934 г. Зюскінд дэбютаваў як дырыжор у Нямецкай оперы Прагі. Адначасова з 1933 г. ён канцэртаваў як піяніст, асабліва ў складзе Чэшскага трыа. Сярэдзінай 1930-х гг. датуецца і кампазітарскі досвед Зюскінда — у прыватнасці, чатыры песні для голасу і струннага квартэта (1935).
У 1939 г. Зюскінд паспеў пакінуць Чэхію за некалькі дзён да гітлераўскай акупацыі і апынуўся ў Лондане, дзе аднавіў Чэшскае трыа і пачаў выступаць з ім, першапачаткова ў прадстаўніцтве чэхаславацкага ўрада ў выгнанні. На адным з такіх канцэртаў Зюскінд пазнаёміўся з віяланчэлісткай Элеанор Уорэн, на якой у 1943—1953 гг. быў жанаты. У 1943—1945 гг. Зюскінд кіраваў аркестрам аднаго з другасных лонданскіх оперных тэатраў. У 1946—1952 гг. ён узначальваў Шатландскі нацыянальны аркестр (адначасова нямала выступаючы і запісваючыся з аркестрам Філармонія). У 1953—1955 гг. Зюскінд працаваў у Аўстраліі, кіруючы сімфанічным аркестрам штату Вікторыя, а затым адправіўся ў Амерыку, дзе ў 1956—1965 гг. быў музычным кіраўніком Таронцкага сімфанічнага аркестра і Мендэльсонаўскага хору. Наступным прыкметным ангажэментам Зюскінда стала кіраўніцтва Сент-Луіскім сімфанічным аркестрам у 1968—1975 гг. Нарэшце, у 1978—1979 гг. Зюскінд узначальваў Сімфанічны аркестр Цынцынаці.
Сярод прыкметных запісаў Зюскінда — «Планеты» Густава Голста і «Так казаў Заратустра» Рыхарда Штрауса з Сент-Луіскім аркестрам.