У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ілеш. Бе́ла І́леш (22 сакавіка 1895, г. Кошыцы, Славакія — 1 мая 1974, Будапешт, Венгрыя) — венгерскі пісьменнік.
Скончыў Будапешцкі ўніверсітэт. Удзельнік рэвалюцыі 1919 года ў Венгрыі потым у эміграцыі. З 1921 года ў Аўстрыі, Чэхаславакіі, у 1923—1945 гг. у СССР. У Другую сусветную вайну служыў у Чырвонай Арміі.
Аўтар раманаў «Нататкі доктара Пала Утрыуша» (1917), «Ціса гарыць» (на рускай мове 1929—1933, венгерскай — 1957), «Вяртанне радзімы» (кнігі 1—З, 1952—1954), трылогіі «Карпацкая рапсодыя» (на рускай мове 1941, венгерскай — 1945), аповесцей, апавяданняў. Галоўныя тэмы твораў — рэвалюцыйны рух венгерскіх рабочых, сацыяльнае абуджэнне сялянства, падзеі Другой сусветнай вайны, лёс венгерскай эміграцыі.