У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Калач (значэнні).
Барыс Піліпавіч Калач (1923—2001) — партызан Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Барыс Калач нарадзіўся 11 жніўня 1923 года ў пасёлку Гародня (цяпер — горад у Чарнігаўскай вобласці Украіны). У 1939 годзе ён скончыў сямігадовую школу, у 1940 году — школу фабрычна-заводскага вучнёўства пры Гомельскім паравозарамонтным заводзе па спецыяльнасці токара па металу, пасля чаго застаўся працаваць на гэтым заводзе. З красавіка 1940 года працаваў токарам-інструментальшчыкам Чарнігаўскай машынна-трактарнай станцыі[1].
У пачатку Вялікай Айчыннай вайны Калач апынуўся ў акупацыі. У сакавіку 1942 года ён здолеў усталяваць сувязь з партызанскім атрадам Аляксея Фёдарава. Неўзабаве ён быў прыняты ў гэты атрад і прызначаны другім нумарам кулямётнага разліку. Удзельнічаў у рэйдах злучэння Фёдарава па Жытомірскай і Ровенскай абласцям. З красавіка 1943 года Калач займаў пасаду камандзіра аддзялення, а пасля стаў камандзірам дыверсійнага ўзвода. Летам-восенню 1943 года партызаны Калача падарвалі 54 эшалоны з важнымі грузамі, тэхнікай і жывою сілай праціўніка, 12 з якіх знішчыў асабіста Калач. Узвод паспяхова действовал да злучэння са савецкімі часцямі. У ліпені 1942 года Калач па заданню камандавання быў адпраўлены ў нямецкі тыл і развярнуў там актыўную падрыўную дзейнасць. У лістападзе таго ж гады ён атрымаў раненне і да канца вайны знаходзіўся у шпіталі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнай Савета СССР ад 2 мая 1945 года за «ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў барацьбе супраць нямецкіх захопнікаў, праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм і за асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху» Барыс Калач быў удостоены высокага звання Героя Савецкага Саюзу з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»[1].
Пасля заканчэння вайны Калач вярнуўся ў Гомель. У 1950 годзе ён скончыў Гомельскі педагагічны інстытут, пасля чаго працаваў дырэктарам сярэдняй школы. Памер 18 снежня 2001 года[1].
Ганаровы грамадзянін славацкого горада Медзілаборцэ. Быў таксама награждён ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі і беларускім ордэнам «За службу Радзіме» 3-й ступені, шэрагам медалёў і замежных узнагарод[1].