У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гушчын. Барыс Пятровіч Гушчын (1919—1991) — палкоўнік Савецкай арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Барыс Гушчын нарадзіўся 1 сакавіка 1919 года ў вёсцы Кашалі Астахноўскага сельсавета Мінецкай воласці Баравіцкага павета Наўгародскай губерні ў рабочай сям’і. У 1937 годзе скончыў школу № 3 у працоўным пасёлку Кондрава Заходняй вобласці і быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1940 годзе ён скончыў Краснадарскае ваеннае авіяцыйнае вучылішча штурманаў. З ліпеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Лётаў штурманам у складзе экіпажа самалёта «Іл-4» пад камандаваннем двойчы Героя Савецкага Саюза Васіля Осіпава[1].
Да красавіка 1943 года гвардыі капітан Барыс Гушчын быў штурманам звяна 5-га гвардзейскага авіяпалка 50-й авіядывізіі 6-га авіякорпуса далёкага дзеяння. Да таго часу ён здзейсніў 217 баявых вылетаў на бамбардзіроўку вялікіх колькасцяў варожых войскаў і ваенных аб’ектаў у глыбокім варожым тыле[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 18 верасня 1943 года гвардыі капітан Барыс Гушчын быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1754[1].
Усяго за час вайны здзейсніў 298 баявых вылетаў, канец вайны сустрэў на пасадзе штурмана эскадрыллі. Пасля заканчэння вайны працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1947 годзе ён скончыў курсы ўдасканалення камандзіраў і штурманаў эскадрылляў, пасля чаго служыў у авіяцыі Ваенна-марскога флоту СССР. У 1962 годзе ў званні палкоўніка Гушчын быў звольнены ў запас. Жыў у Гомелі, працаваў у РСУ Гомельскага аблбытупраўлення. Памёр 26 красавіка 1991 года[1].
Быў узнагароджаны трыма ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі, а таксама шаснаццаццю медалямі[1].
Бюст Гушчына усталяваны ў горадзе Быхаў Магілёўскай вобласці Беларусі[1].