Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін (12 жніўня 1919 — 15 чэрвеня 1944) — адзін з кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Мінскай і Віцебскай абласцей, камандзір спецыяльнага атрада НКДБ СССР «Дапамога» партызанскай групы «Артур». Герой Савецкага Саюза (5.11.1944, пасмяротна), лейтэнант[1].
Нарадзіўся ў сям’і рабочага. Па нацыянальнасці рускі.
У Шахтах рос і пайшоў у школу (цяпер гэта ліцэй № 26 горада Шахты[2]). Затым у юным узросце пераехаў у горад Грозны, дзе вучыўся ў школе № 9. У 1934 годзе ўступіў у ВЛКСМ, а праз год быў абраны сакратаром камсамольскай арганізацыі школы. Па заканчэнні школы працягнуў вучобу ў Маскоўскім інстытуце фізкультуры і спорту[1][3], дзе вучыўся з 1937 па 1941 год.
У ліпені 1941 года з чацвёртага курса інстытута сышоў добраахвотнікам у Чырвоную Армію і адпраўлены на фронт восенню таго ж года.
Ваяваў на Ленінградскім фронце, дзе быў паранены, шпіталізаваны, але таемна збег са шпіталя на фронт. У 1942 годзе выконваў спецыяльныя заданні ў тыле ворага на тэрыторыях Мінскай і Віцебскай абласцей. У 1943 годзе ўступіў у члены ВКП(б). У маі 1943 года прызначаны камандзірам спецыяльнага атрада НКДБ СССР «Дапамога», які, у сваю чаргу, уваходзіў у групу «Артур»[1]. Атрад Галушкіна змог пусціць пад адхон дваццаць чатыры эшалона суперніка, знішчыць і пашкодзіць дваццаць тры паравоза, дзесяткі аўтамашын, танкаў і трактароў, падарваць шэсць складоў з боепрыпасамі і фуражом, вывесці з ладу папяровую фабрыку ў горадзе Барысаве Мінскай вобласці, электрастанцыю, леса- і льнозавод.
Загінуў 15 чэрвеня 1944 года падчас выхаду з акружэння ў складзе штурмавой групы, якой камандаваў, у раёне возера Палік Барысаўскага раёна Мінскай вобласці[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР «Аб прысваенні звання Героя Савецкага Саюза работнікам Народнага камісарыята дзяржаўнай бяспекі СССР» ад 5 лістапада 1944:
За ўзорнае выкананне спецыяльных заданняў у тыле праціўніка і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства[4]
лейтэнанту Барысу Лаўрэнцьевiчу Галушкiну пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
Барыс Лаўрэнцьевіч Галушкін на сайце «Героі краіны»