У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чудакоў.
Аляксандр Паўлавіч Чудакоў (руск.: Алекса́ндр Па́влович Чудако́в; 2 лютага 1938, с. Шчуч’я, Казахская ССР — 3 кастрычніка 2005, Масква) — рускі філолаг, літаратуразнаўца і пісьменнік, педагог, спецыяліст па творчасці А. П. Чэхава.
Нарадзіўся 2 лютага 1938 года ў сяле Шчуч’я Казахскай ССР ў сям’і настаўнікаў[2].
У 1960 годзе скончыў філалагічны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава (МДУ). З 1964 года працаваў у Інстытуце сусветнай літаратуры, выкладаў у МДУ, Літаратурным інстытуце. Доктар філалагічных навук (1983). Пасля 1987 года чытаў курс рускай літаратуры ў еўрапейскіх і амерыканскіх універсітэтах. Быў сябрам Міжнароднага чэхаўскага таварыства.
Памёр 3 кастрычніка 2005 года з-за цяжкай чэрапна-мазгавой траўмы. Няшчасны выпадак здарыўся ў пад’ездзе дома, дзе жыў пісьменнік. На лесвічнай пляцоўцы перагарэла лямпачка. Чудакоў, паднімаючыся па прыступках, паслізнуўся і ўпаў. З-за сур’ёзнага падзення пацярпела галава, што і паслужыла прычынай смерці. Пахаваны ў Маскве на Вастракоўскіх могілках[3].
Жонка — літаратуразнаўца і грамадскі дзеяч Марыэта Чудакова (1937—2021).
Чудакову належаць літаратуразнаўчыя працы: «Паэтыка Чэхава» (1971, англійскі пераклад — 1983), «Свет Чэхава: Узнікненне і зацвярджэнне» (1986), «Слова — рэч — свет: ад Пушкіна да Талстога» (1992). Ён апублікаваў больш за дзвесце артыкулаў па гісторыі рускай літаратуры, рыхтаваў і каментаваў зборнікі твораў Віктара Шклоўскага, Юрыя Тынянава.
У 2000 годзе ў часопісе «Знамя» быў надрукаваны раман Чудакова «Кладзецца імгла на старыя прыступкі», які ў 2000 годзе атрымаў прэмію фонда «Знамя» 2000 і быў вылучаны на Букераўскую прэмію ў 2001 годзе. За гэты раман у 2011 годзе пісьменнік атрымаў пасмяротна прэмію «Рускі Букер дзесяцігоддзя».