У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сярогін.
Аляксандр Паўлавіч Сярогін (17/30 жніўня 1906, в. Балдасаўка, Калужская губерня — 25 ліпеня 1977, Рагачоў) — савецкі афіцэр, гвардыі палкоўнік, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза.
Нарадзіўся ў рускай сям’і. Скончыў 4 класа сельскай царкоўна-прыходскай школы, затым — савецкую партыйную школу. Быў кіраўніком камсамольскай арганізацыі Белябееўскай воласці.
У Чырвонай Арміі з 1928 года. Скончыў школу малодшых камандзіраў, служыў камандзірам узвода 242-га стралковага палка ў Казельску. У 1932 годзе ўступіў у ВКП(б); у тым жа годзе скончыў Маскоўскае ваеннае пяхотнае вучылішча. Служыў на Далёкім Усходзе, з 1936 года — начальнік палкавой школы малодшых камандзіраў, з 1937 года — камандзір стралковага батальёна, з 1938 года — у штабе Асобай Чырвонасцяжнай Далёкаўсходняй арміі. У 1941 годзе скончыў завочнае аддзяленне Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе, адначасова — гадавыя курсы Вышэйшай афіцэрскай школы штабных работнікаў; служыў старшым памочнікам начальніка аператыўнага аддзела штаба арміі.
З ліпеня 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве; быў паранены ў жніўні 1942 года. Затым ваяваў на Бранскім і Цэнтральным франтах, удзельнічаў у Арлоўскай аперацыі, вызваленні левабярэжнай Украіны, у Гомельска-Рэчыцкай аперацыі. Камандаваў 215-м гвардзейскім стралковым палком (77-я гвардзейская стралковая дывізія; з лютага 1943 па сакавік 1944 года), у сакавіку 1944 года прызначаны намеснікам камандзіра 23-й стралковай дывізіяй, а 4 сакавіка 1945 года стаў камандзірам гэтай дывізіі. Вайну скончыў на Эльбе.
Да 1948 года служыў начальнікам штаба 20-й гвардзейскай механізаванай дывізіі (Група савецкіх войскаў у Германіі), затым да 1951 года — на Далёкім Усходзе.
Выйшаўшы ў запас па стане здароўя, жыў у Рагачове (Беларуская ССР). Пахаваны ў брацкай магіле у парку Піянераў горада Рагачова.
Памятны знак А. П. Сярогін на Алеі Герояў у Піянерскім парку горада Рагачоў.