Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Магчымы машынны пераклад, ужыванне ненарматыўнага правапісу або лексікону. Для праверкі ёсць адмысловыя праграмы. |
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Прахарэнка. Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка (руск.: Александр Александрович Прохоренко; 22 чэрвеня 1990 — 17 сакавіка 2016) — вайсковец Сіл спецыяльных аперацый Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, старшы лейтэнант. Удзельнік ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі. Загінуў 17 сакавіка 2016 года ў ходзе баёў за Пальміру. Герой Расійскай Федэрацыі (2016).
Нарадзіўся 22 чэрвеня 1990 года ў сяле Гарадкі Тюльганского раёна Арэнбургскай вобласці[1][2]. Бацька Аляксандр Васільевіч працаваў трактарыстам, маці Наталля Леанідаўна — прыбіральшчыцай у адміністрацыі[1][2].
У 2007 годзе з сярэбраным медалём скончыў Гарадзецкую сярэднюю агульнаадукацыйную школу, паступіў у Арэнбургскае вышэйшае зенітнае ракетнае вучылішча, у 2008 годзе ў сувязі з закрыццём вучылішча быў пераведзены ў Ваенную акадэмію вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, якую выдатна скончыў[2].
Пасля заканчэння акадэміі быў размеркаваны на пасаду перадавога авіяцыйнага наводчыка у групу Сіл спецыяльных аперацый Расійскай Федэрацыі[3]. Са студзеня 2016 года браў удзел у расійскай ваеннай аперацыі ў Сірыі[1], выконваў задачы па навядзенні авіяўдараў на важнейшыя аб’екты тэрарыстычнай арганізацыі «Ісламская дзяржава», выдаючы дакладныя каардынаты размяшчэння баевікоў[2].
17 сакавіка 2016 года Прахарэнка, які тыдзень знаходзіўся у тыле праціўніка, быў акружаны баевікамі «Ісламскай дзяржавы» у раёне населенага пункта Тадмар (правінцыя Хомс, Сірыя). Ён уступіў у бой з тэрарыстамі, і не жадаючы здавацца ў палон, выклікаў авіяўдар на сябе. Разам з геройску загінулым Прахарэнкам былі знішчаны баевікі «Ісламскай дзяржавы»[1][4][5].
Пра гібель Прахарэнкі Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі афіцыйна паведаміла 24 сакавіка 2016 года[6].
Цела Аляксандра Прахарэнкі пасля[7] перамоваў было перададзена атраду сірыйскіх курдаў баевікамі ІД падчас адмысловай гуманітарнай аперацыі, тыя ж у сваю чаргу ў канцы красавіка 2016 года перадалі яго прадстаўнікам расійскіх уладаў у Сірыі, якімі яно было дастаўлена ў Расію, дзе была праведзеная працэдура генетычнай ідэнтыфікацыі[8].
5 мая, пасля жалобнага мітынгу з удзелам міністра абароны Расіі генерала арміі Сяргея Шайгу, цела Прахарэнкі было адпраўлена транспартным самалётам з падмаскоўнага ваеннага аэрадрома Чкалаўскі на ваенны аэрадром Арэнбурга, а адтуль — верталётам у сяло Гарадкі. Цела суправаджалі бацька, маці і брат Аляксандра Прахарэнкі[9].
6 мая Прахарэнка пахаваны з воінскімі ўшанаваннямі на могілках вёскі Гарадкі. У дзень пахавання ў Арэнбургскай вобласці была абвешчаная жалоба[10].
Быў жанаты. Жонка — Кацярына. Малодшы брат Іван — курсант Ваеннай акадэміі вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі імя А. В. Васілеўскага[1]. У канцы ліпеня 2016 года нарадзілася дачка Віялета[11][12].
У красавіку 2016 гады французская сям’я Магэ з горада Манпелье перадала праз пасольства Расіі ў Парыжы ўдаве Аляксандра ордэн Ганаровага легіёна і Ваенны крыж з пальмавай галіной, якія належалі іх сваякам — удзельнікам Другой сусветнай вайны. Па запрашэнні Прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна сям’я Магэ прыехалі ў РФ, дзе 5 мая 2016 года ў будынку Нацыянальнага цэнтра кіравання абаронай асабіста перадалі сямейныя рэліквіі бацьку, маці і брату Аляксандра Прахарэнкі. Бацькам афіцэра ўручана таксама памятная медаль французскага горада Фламерсан «бацькам салдата ўзброеных сілаў, які загінуў героем»[32].