wd wp Пошук: ⬜

Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка

Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі

Магчымы машынны пераклад, ужыванне ненарматыўнага правапісу або лексікону. Для праверкі ёсць адмысловыя праграмы.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Прахарэнка. Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка (руск.: Александр Александрович Прохоренко; 22 чэрвеня 1990 — 17 сакавіка 2016) — вайсковец Сіл спецыяльных аперацый Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, старшы лейтэнант. Удзельнік ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі. Загінуў 17 сакавіка 2016 года ў ходзе баёў за Пальміру. Герой Расійскай Федэрацыі (2016).

Біяграфія

Нарадзіўся 22 чэрвеня 1990 года ў сяле Гарадкі Тюльганского раёна Арэнбургскай вобласці [1][2]. Бацька Аляксандр Васільевіч працаваў трактарыстам, маці Наталля Леанідаўна — прыбіральшчыцай у адміністрацыі[1][2].

У 2007 годзе з сярэбраным медалём скончыў Гарадзецкую сярэднюю агульнаадукацыйную школу, паступіў у Арэнбургскае вышэйшае зенітнае ракетнае вучылішча, у 2008 годзе ў сувязі з закрыццём вучылішча быў пераведзены ў Ваенную акадэмію вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, якую выдатна скончыў[2].

Пасля заканчэння акадэміі быў размеркаваны на пасаду перадавога авіяцыйнага наводчыка у групу Сіл спецыяльных аперацый Расійскай Федэрацыі [3]. Са студзеня 2016 года браў удзел у расійскай ваеннай аперацыі ў Сірыі [1], выконваў задачы па навядзенні авіяўдараў на важнейшыя аб’екты тэрарыстычнай арганізацыі «Ісламская дзяржава», выдаючы дакладныя каардынаты размяшчэння баевікоў[2].

Подзвіг

17 сакавіка 2016 года Прахарэнка, які тыдзень знаходзіўся у тыле праціўніка, быў акружаны баевікамі «Ісламскай дзяржавы» у раёне населенага пункта Тадмар (правінцыя Хомс, Сірыя). Ён уступіў у бой з тэрарыстамі, і не жадаючы здавацца ў палон, выклікаў авіяўдар на сябе. Разам з геройску загінулым Прахарэнкам былі знішчаны баевікі «Ісламскай дзяржавы»[1][4][5].

Пра гібель Прахарэнкі Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі афіцыйна паведаміла 24 сакавіка 2016 года[6].

Цела Аляксандра Прахарэнкі пасля[7] перамоваў было перададзена атраду сірыйскіх курдаў баевікамі ІД падчас адмысловай гуманітарнай аперацыі, тыя ж у сваю чаргу ў канцы красавіка 2016 года перадалі яго прадстаўнікам расійскіх уладаў у Сірыі, якімі яно было дастаўлена ў Расію, дзе была праведзеная працэдура генетычнай ідэнтыфікацыі[8].

5 мая, пасля жалобнага мітынгу з удзелам міністра абароны Расіі генерала арміі Сяргея Шайгу, цела Прахарэнкі было адпраўлена транспартным самалётам з падмаскоўнага ваеннага аэрадрома Чкалаўскі на ваенны аэрадром Арэнбурга, а адтуль — верталётам у сяло Гарадкі. Цела суправаджалі бацька, маці і брат Аляксандра Прахарэнкі[9].

6 мая Прахарэнка пахаваны з воінскімі ўшанаваннямі на могілках вёскі Гарадкі. У дзень пахавання ў Арэнбургскай вобласці была абвешчаная жалоба[10].

Сям’я

Быў жанаты. Жонка — Кацярына. Малодшы брат Іван — курсант Ваеннай акадэміі вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі імя А. В. Васілеўскага[1]. У канцы ліпеня 2016 года нарадзілася дачка Віялета[11][12].

Узнагароды

Герой Расійскай Федэрацыі (Указ Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі ад 11 красавiка 2016 года, медаль «Залатая Зорка»; пасмяротна) — за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры выкананні воінскага абавязку[13][14]
Медаль «За вайсковую доблесць» (Мінабароны) II ступені[2][15]
Медаль «За выдатнае заканчэнне ваеннага адукацыйнай установы вышэйшай прафесійнай адукацыі Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі»[2][15]

Памяць

У Арэнбурзе імем Прахарэнкі названая вуліца. У кастрычніку 2016 года на вуліцы разбіты сквер, які носіць яго імя[5][16][17]. На кутнім доме вуліцы і праезду Ніжняга нумар 8/1 усталяваная мемарыяльная дошка ў памяць пра яго[18]. 4 лістапада 2017 года ў горадзе Арэнбурзе таксама адкрыты помнік Аляксандру Прахарэнку[19]. Яшчэ адна мемарыяльная дошка, прысвечаная Прахарэнку, размешчана на тэрыторыі Арэнбургскага прэзідэнцкага кадэцкага вучылішча, дзе раней размяшчалася Арэнбургскае вышэйшае зенітнае ракетнае каманднае вучылішча[20].
На радзіме героя ў сяле Гарадкі Тюльганскага раёна ўстаноўлены бюст ў двары школы, у якой ён вучыўся. На будынку школы ўстаноўлена мемарыяльная дошка. На Гарадзецкім могілках усталяваны надмагільны помнік[21].
У памяць Аляксандра Прахарэнкі перайменавана адна з вуліц Грознага (былая вуліца Авіяцыйная). На вуліцы Прахарэнкі ўсталявана мемарыяльная дошка[22].
5 кастрычніка 2016 года на тэрыторыі Ваеннай акадэміі вайсковай супрацьпаветранай абароны УС РФ ім. Маршала Савецкага Саюза А. М. Васілеўскага ў Смаленску усталяваны бюст Аляксандра Прахарэнкі[23].
5 мая 2016 года ў гістарычным амфітэатры сірыйскай Пальміры адбыўся канцэрт аркестра Марыінскага тэатра пад кіраўніцтвам Валерыя Гергіева, прысвечаны памяці Аляксандра Прахарэнкі[24].
Кампазітар Уладзімір Еўзераў і паэт Юры Баладжараў напісалі песню «Ён не мог інакш», прысвечаную Аляксандру Прахарэнку, якую выканаў спявак Аляксей Хвацкі[25].
6 жніўня 2017 года помнік Аляксандру Прахарэнку адкрыты ў горадзе Вальі-Сота (Італія)[26][27].
8 снежня 2017 года, напярэдадні Дня Герояў Айчыны, які адзначаецца 9 снежня, у горадзе-курорце федэральнага значэння Зеленаградску адбылося адкрыццё новай вуліцы, названай у гонар Героя Расіі Аляксандра Прахарэнкі і афіцыйнае адкрыццё мемарыяльнай дошкі ў яго гонар[28][29][30].
29 лістапада 2018 года распараджэннем Урада Расійскай Федэрацыі гары ў Паўночнай Асеціі прысвоена iмя «Аляксандр Прахарэнка»[31].

Перадача сям’і Прахарэнкі французскіх узнагарод

У красавіку 2016 гады французская сям’я Магэ з горада Манпелье перадала праз пасольства Расіі ў Парыжы ўдаве Аляксандра ордэн Ганаровага легіёна і Ваенны крыж з пальмавай галіной, якія належалі іх сваякам — удзельнікам Другой сусветнай вайны. Па запрашэнні Прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна сям’я Магэ прыехалі ў РФ, дзе 5 мая 2016 года ў будынку Нацыянальнага цэнтра кіравання абаронай асабіста перадалі сямейныя рэліквіі бацьку, маці і брату Аляксандра Прахарэнкі. Бацькам афіцэра ўручана таксама памятная медаль французскага горада Фламерсан «бацькам салдата ўзброеных сілаў, які загінуў героем»[32].

Зноскі

1 2 3 4 5 Васильев Ю.. Герой Пальмиры (нявызн.). Lenta.ru (31 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
1 2 3 4 5 6 Наши герои (нявызн.) (недаступная спасылка). Официальный сайт Военной академии войсковой противовоздушной обороны Вооружённых Сил Российской Федерации. Архівавана з першакрыніцы 29 ліпеня 2016. Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ «Авианаводчик рассказал о секретной профессии погибшего в Сирии Александра Прохоренко». Московский комсомолец. 5 мая 2016
↑ Баев А. Они сражались за Сирию: что известно о погибших военных из России (нявызн.). РБК (30 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
1 2 В Оренбурге в память о геройски погибшем в Сирии офицере назовут улицу (нявызн.). РИА Новости (30 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
↑ Российский офицер погиб при выполнении боевой задачи близ сирийской Пальмиры (нявызн.). Интерфакс (24 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
↑ Soldier wiped out ISIS fighters by calling airstrikes on HIMSELF (нявызн.), Mail Online . Праверана 9 снежня 2017.
↑ Рафаэль Даминов. Курдские ополченцы передали РФ тело погибшего в Сирии Александра Прохоренко (нявызн.). РИА Новости (28 красавіка 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ Управление пресс-службы и информации Министерства обороны Российской Федерации. Тело погибшего в Сирии спецназовца Александра Прохоренко проводили на малую родину (нявызн.). Официальный сайт Министерства обороны Российской Федерации (5 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ В Оренбургской области похоронят погибшего в Сирии Героя России Прохоренко (нявызн.). РИА Новости (6 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ Берг Ю.. У Саши Прохоренко родилась дочь. Жизнь продолжается (нявызн.) (недаступная спасылка). Официальный блог губернатора Оренбургской области (2 жніўня 2016). Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2016. Праверана 3 верасня 2016.
↑ У погибшего в Сирии офицера Прохоренко родилась дочь
↑ Лейтенанту, погибшему в Сирии, присвоено звание Героя России (нявызн.). ТАСС (11 красавіка 2016). Праверана 11 красавіка 2016.
↑ Александру Прохоренко посмертно присвоено звание Героя России (нявызн.). Сайт Президента России (11 красавіка 2016). Праверана 11 красавіка 2016.
1 2 Награды Александра Прохоренко (нявызн.) (недаступная спасылка). Фото Николая Хижняка. РИА Новости (6 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2016. Праверана 6 мая 2016.
↑ Именем офицера Прохоренко, погибшего в Сирии, назвали улицу в Оренбурге (нявызн.). РИА Новости (21 чэрвеня 2016). Праверана 6 жніўня 2017.
↑ В Оренбурге появился сквер имени Героя России Александра Прохоренко (нявызн.). Урал56.Ру (14 кастрычніка 2016). Праверана 1 лістапада 2017.
↑ Наталия Вълкова. Мемориальная доска в честь Героя РФ Прохоренко откроется в Оренбурге 21 июня (нявызн.). ТАСС (16 чэрвеня 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ В Оренбурге открыли памятник погибшему в Сирии Герою России(нявызн.) . Праверана 5 лістапада 2017.
↑ В Оренбурге открыли мемориальную доску памяти Александра Прохоренко (нявызн.). РИА Новости (10 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
↑ Кадеты из Оренбурга посетили родину Героя России Александра Прохоренко / mil.ru, 31.05.2019
↑ В Грозном одну из улиц назовут именем Прохоренко, погибшего в Сирии | РИА Новости
↑ В Военной академии войсковой ПВО воздвигнут бюст Героя России старшего лейтенанта Александра Прохоренко, геройски погибшего в Сирии : Министерство обороны Российской Федерации
↑ Luke Harding. Palmyra hosts Russian concert after recapture by Syrian forces (нявызн.). TheGuardian.com (5 мая 2016).
↑ Официальный сайт Владимира Евзерова
↑ В Италии открыли памятник погибшему в Сирии Герою России Прохоренко (нявызн.). RT (6 жніўня 2017). Праверана 6 жніўня 2017.
↑ В Италии открыли памятник погибшему в Сирии российскому офицеру (нявызн.). Известия (6 жніўня 2017). Праверана 6 жніўня 2017.
↑ Имя Героя России Александра Прохоренко дали улице в курортном городе под Калининградом (нявызн.) (08 декабря 2017 года).
↑ В Зеленоградске в честь Героя России назвали улицу (нявызн.) (08 декабря 2017 года). Праверана 28 лістапада 2019. Архівавана 28 лістапада 2019.
↑ В Зеленоградске появилась улица, названная в честь героя России, погибшего в Сирии (нявызн.) (11 декабря 2017 года).
↑ Распоряжение Правительства Российской Федерации
↑ Французы передали награды семье погибшего в Сирии российского офицера (нявызн.). РИА Новости (5 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.

Спасылкі

Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка на сайце «Героі краіны»
Прохоренко Александр Александрович. Сайт ВА ВПВО Архівавана 7 лістапада 2017.