У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бульба. Альгерд Бульба, сапр. Вітаўт Станіслававіч Чыж (1884, фальв. Антонішкі, Ашмянскі павет, Віленская губерня, цяпер Астравецкі раён, Гродзенская вобласць — 1939, Вільня; псеўд: Ян Еленскі, Ян Яленьскі, Гідальго, Чыжук Ашмянскі) — беларускі грамадскі дзеяч, этнограф, крытык і публіцыст.
Вучыўся ў гімназіі ў Варшаве. У снежні 1905 за агітацыю супраць царызму на Ашмяншчыне арыштаваны і аддадзены пад суд. Летам 1906 уцёк у Галіцыю. Скончыў Львоўскі політэхнічны інстытут (1910). Вярнуўся ў Вільню. У 1908—1911 уваходзіў у склад рэдакцыі «Нашай Нівы». Адзін час быў актывістам евангельскай царквы, займаўся бізнесам. У 1920-я чыноўнік Віленскай польскай адміністрацыі. З 1928 — віцэ-прэзідэнт Вільні.
Аўтар рэцэнзій, алегарычных апавяданняў, артыкулаў па пытаннях беларускага музычнага жыцця. Друкаваўся ў «Нашай Ніве» пад псеўданімамі, з 1911 друкаваўся ў польскіх выданнях. Рэцэнзаваў зборнік Я. Купалы «Гусляр», «Песні-жальбы» Я. Коласа. Пісаў пра грамадска-сацыяльныя погляды В. Дунін-Марцінкевіча, яго ролю ў гісторыі беларукай літаратуры, пра паэзію Т. Шаўчэнкі. Аўтар публікацый пра пастаноўкі Беларускага музычна-драматычнага гуртка, «Беларускую сюіту» Л. Рагоўскага, этнаграфічныя артыкулы пра народныя рамёствы, адзенне. Пераклаў на беларускую мову творы М. Ляскова, Р. Данілеўскага, Л. Андрэева і інш.