Алег Аляксандравіч Ктатараў (15 чэрвеня 1919, г. Хвалынск, Саратаўская вобласць — 11 снежня 1974) — беларускі дзяржаўны дзеяч. Член ЦК КПБ Беларусі, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1963—1967), дэлегат XX з’езда КПСС.
У 1941 года скончыў вучобу ў Маскоўскім дзяржаўным інстытуце нафты і газу імя І. М. Губкіна па спецыяльнасці «Тэхналогія перапрацоўкі нафты і газу».
У пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў прызваны ў армію, але неўзабаве як спецыяліст-нафтаперапрацоўшчык быў адкліканы з войска ў Міністэрства нафтавай прамысловасці СССР і камандзіраваны на працу ў г. Орск Арэнбургскай вобласці, дзе ён працаваў на нафтаперапрацоўчым заводзе імя В. П. Чкалава.
У 1949 года па загаду Міністэрства яго камандзіравалі ў Чарнікаўск Башкірскай АССР, дзе да 1956 года працаваў на пасадах начальніка вытворча-тэхнічнага аддзела і галоўнага інжынера Чарнікаўскага НПЗ, а затым — дырэктара Новаўфімскага НПЗ.
З 1956 года — у цэнтральным апараце Міністэрства хімічнай прамысловасці, намеснік начальніка Галоўнага ўпраўлення па перапрацоўцы нафты і вытворчасці штучнага вадкага паліва. У 1957 года камандзіраваны ў КНР для аказання тэхнічнай дапамогі па будаўніцтве завода і перапрацоўцы нафты; затым — на будаўніцтва Новаяраслаўскага НПЗ.
У 1958 годзе накіраваны на будаўніцтва Полацкага нафтаперапрацоўчага завода. А. А. Ктатараў — першы дырэктар прадпрыемства. Пад яго кіраўніцтвам была ўведзена ў эксплуатацыю ўстаноўка па перапрацоўцы нафты АВТ-1. Дзякуючы яго ініцыятыве, пачала развівацца сацыяльная сфера: адкрываліся крамы, дзіцячыя сады, моладзевыя інтэрнаты, будавалася жыллё.
У 1963 годзе прызначаны намеснікам старшыні Савета народнай гаспадаркі БССР па нафтаперапрацоўцы, хіміі і мікрабіялагічнай прамысловасці. З 1965 года — першы намеснік міністра нафтаперапрацоўчай і нафтахімічнай прамысловасці СССР.
Імя Ктатарава носіць адна з вуліц Наваполацка, у горадзе ўсталяваныя бюст і мемарыяльная дошка.
Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны». За вялікі ўклад у навукова-тэхнічны прагрэс галіны, стварэнне і прамысловае ўкараненне ўстаноўкі АВТ-6 на Полацкім НПЗ у 1970 годзе яму прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР. Ганаровы грамадзянін г. Наваполацка.