Ян (Івашка) Гаштольд[1] (? — 1458) — староста дарсунскі, маршалак надворны вялікіх князёў ВКЛ Вітаўта і Свідрыгайлы, намеснік смаленскі (1436-40), ваявода трокскі (з 1440), віленскі (з 1443)[1]. Сын Андрэя Гаштольда.
На Гарадзельскім сойме[1] (1413) прыняў герб «Габданк», удзельнічаў у заключэнні Мельнскага пагаднення (1422), падтрымаў Свідрыгайлу ў яго барацьбе супраць Ягайлы, а ў 1432 г. — Жыгімонта Кейстутавіча ў барацьбе супраць Свідрыгайлы. У 1440 г. узначаліў групоўку магнатаў, якая дамагалася абрання вялікім князем сына Ягайлы Казіміра[1], стаў яго выхавальнікам і фактычна правіцелем ВКЛ. Пасля таго як у 1446 г. Казімір абраны і каралём Польшчы, перайшоў у апазіцыю да яго[1]. Рыхтаваў планы да дзяржаўнага перавароту[2].
Апроч Геранён, валодаў атрыманымі ад вялікіх князёў Меднікамі пад Вільняй, Тыкоцінам на Падляшшы, Дзевянішкі і Жослямі ў сучаснай Літве, Дарагабужам у Смаленскай зямлі, Палоннай на Валыні.
Ян быў сынам Андрэя Гаштольда і дачкі Міхаіла Адванца з Бучача(руск.) бел., заснавальніка роду Бучацкіх(укр.) бел..
Быў двойчы жанаты, ад першага шлюбу з Даротай з Завішаў меў сыноў Войцеха, Марціна і Юрыя, а таксама дачок Марыю ды Аляксандру. Другая жонка — Альжбета з Друцкіх-Трабскіх.
| Якуб | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Талівойш | Юрый | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Гаштольд | Андрэй | Пётр | Ян | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Войцех | Альбрэхт | Станіслаў | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Марцін | Альжбета | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ян | Юрый | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Марыя | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Аляксандра | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||