Юань Шыкай ( кіт. спр. 袁世凯 , піньінь: Yuán Shìkǎi) (16 верасня 1859, Хэнань — 6 чэрвеня 1916) — кітайскі ваенны лідар і палітычны дзеяч эпохі заняпаду дынастыі Цын і Кітайскай Рэспублікі.
Вядомы ў кітайскай гісторыі як аўтарытарны кіраўнік, які абапіраўся на ваенную дыктатуру, а таксама як прэзідэнт з шырокімі паўнамоцтвамі (1912—1915) і самаабвешчаны імператар (1916). Лідар бэянскіх мілітарыстаў.
The New Encyclopedia of Britannica, Micropedia, 15th ed., 1984, vol. 30, p. 867
Роля Юань Шыкая ў гісторыі Кітая Архівавана 14 мая 2006.
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юань Шыкай