У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ялугін. Эрнест Васільевіч Ялугін (19 лістапада 1936, в. Асінаўка, Дубровенскі раён, Віцебская вобласць — 25 чэрвеня 2022, Мінск) — беларускі празаік, публіцыст. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі (1972), член Саюза журналістаў Беларусі (1958).
Нарадзіўся 19 лістапада 1936 года ў в. Асінаўка Дубровенскага раёна Віцебскай вобласці. Бацькі працавалі на будаўніцтве БелДРЭС.
Пасля вайны жылі ў Крычаве, дзе ў 1954 годзе Эрнест скончыў сярэднюю школу, затым працаваў рэдактарам радыёвяшчання пры Крычаўскай раённай газеце «Шлях сацыялізму», літаратурным супрацоўнікам прамысловага аддзела гэтай жа газеты (1954—1956). Удзельнічаў у рабоце мясцовага літаратурнага аб’яднання. Працаваў загадчыкам аддзела пісем, адказным сакратаром мсціслаўскай раённай газеты «Калгасная праўда» (1957—1960), быў старшынёй літаратурнага аб’яднання пры ёй.
У 1962 годзе скончыў завочнае аддзяленне філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, адначасова працаваў у Салігорску ў шматтыражнай газеце «За коммунистический труд» (1960—1961), адкуль быў пераведзены літаратурным супрацоўнікам у рэдакцыю газеты «Знамя юности», там жа стаў загадчыкам аддзела камсамольскага жыцця, адказным сакратаром, выканаўцам абавязкаў начальніка аддзела прапаганды (1961—1966). Перайшоў у рэдакцыю «Сельской газеты», дзе працаваў раз’язным карэспандэнтам газеты (1966—1969). З 1969 года працаваў карэспандэнтам газеты «Літаратура і мастацтва». У 1972—1976 гадах — на творчай рабоце. З 1976 года — літаратурны супрацоўнік аддзела прозы, загадчык аддзела крытыкі і мастацтва, адказны сакратар, намеснік галоўнага рэдактара ў часопісе «Неман». У 1991—1997 гадах — галоўны рэдактар штотыдневіка «Наша слова».
Памёр 25 чэрвеня 2022 года[1].
Напісаў шэраг раманаў і аповесцей на гістарычную і сучасную тэматыку: «Камяні Млечнага шляху», «Апошні князь», «Астравы», «Год-другі ў Алжыры», «Свечкі на Дзяды» (1991), «Ідзі і кажы» (2006), «А потым — рай» (2008).
Аўтар нарысаў пра дзеячаў беларускай літаратуры і навукоўцаў: В. Быкава, А. Міронава, А. Мальдзіса, М. Улашчыка, дакументальнай аповесці пра жыцце і дзейнасць Ц. Гартнага («Без эпітафі», часопісны варыянт пад назвай «Пасля небыцця», аднаго з першадрукароў Пятра Мсціслаўца («Мсціслаўцаў посах»), сцэнарыяў дакументальных тэлефільмаў «Мсціслаў: звенні часу», «Без эпітафі», зборніка нарысаў «Саленая планета».