Чынш (польск.: czynsz ад ням.: Zins — «працэнт») — від павіннасці за карыстанне абшарніцкай зямлёй, даніна грашыма — падатак (даніна, аброк).
У Рэчы Паспалітай ад XIV ст. з чынша буйныя землеўладальнікі раздавалі ў даўніну зямлі, і з цягам часу выпрацавалася чыншавае валоданне або права вечнай і спадчыннай арэнды — чыншавае права.
У Расійскай імперыі ў 1886 г. увялі асаблівы парадак (павятовыя па «чыншавым справах прысутнасці») ўстанаўлення «вечначыншавага» правы па двух асноўных прыкметах: бестэрміновай і нашчадкавае валодання; нязменнасць аброку, разам з тым, сельскім (па-за гарадоў і мястэчкаў) «вечным чыншавікам» прадастаўлена набыць ва ўласнасць прызнаныя за імі чыншавыя зямлі пасродкам абавязковага, пры садзейнічанні ўрада, выкуп якіх ляжыць на іхняй павіннасці.